________________
૩ જે.] જાતિવંત ઘેડાની કથા
(૧૦૦) તીવાળો પ્રદેશ) જ હેયની! તેવું કર્યું તેને રજ વિનાનાં અને સ્વા દિષ્ટ લીલાં તૃણ પિતાને હાથે જ ખવરાવવા લાગ્યા; રેતીવાળા અને કાંકરા કાંટા વિનાના પ્રદેશમાં, પોતે જ લગામ પકડીને તેને ફેરવવા લાગ્યા. વળી પોતે જ્યારે જ્યારે સ્નાન કરતે, ત્યારે તેને પણ સુગં ધી, નહાવા લાયક ગરમ પાણીથી હુવરાવવા લાગ્યો, તે નિરંગી છે કે, નહી? એથી તેની પરીક્ષા કરવાને અર્થ, તેના નેત્રની પાંપણ ઉથલાવીને દરરોજ જોવા લાગ્યું. વળી પ્રતિ દિવસ પતે તેના ઉપ ૨ સ્વાર થઈ તેને પ્રથમ ધારાએ ચલાવ, તળાવે પાણું પાવા લઈ જતે. તેને ઘેરથી તળાવે જતાં રસ્તામાં એક ઉચું જિનમંદિર હતું, તેને સંસાર સમુદ્રના એક કંપની પેઠે (માનીને) કદિ તેનું આક્રમણ કરીને તે જાતે નહી. “જિનમંદિરની અવજ્ઞા ન થાઓ.” એવા હેતુથી તે બુદ્ધિમાન શ્રાવક, અશ્વ ઉપર આરૂઢ થયાં છતાં પણ, હમેશાં જતાં આવતાં તેની ત્રણ વખત પ્રદક્ષિણા કરતો, દેવતત્વને જાણનાર તે શ્રાવક, અશ્વ ઉપર બેઠાં છતાં પણ દેવને વંદન કરતે, ઉ તરીને અંદર પ્રવેશ ન કરતે, એનું કારણ એટલું જ કે અશ્વને પ્રસાદ થાય નહી. આવી રીતે જિનદાસે, તે અને એવી રીતે શીખવ્યો કે, જેથી તે તળાવ, ઘર કે, ચિત્ય શિવાય અન્ય કોઈ સ્થળે જાય નહીં.
- આ અકિશોરક, જેમ જેમ વૃદ્ધિ પામતે ગયે, તેમ તેમ રે જાને ત્યાં સંપત્તિ પણ વધતી ગઇ. તેના પ્રભાવથી તે ભૂપતિ સર્વ રાજાઓને આજ્ઞા કરવામાં ઇંદ્ર સમાન ઉત્કૃષ્ટ થયો, પણ તેની આ જ્ઞામાં રહેવાથી ઉદ્વિગ્ન થએલા તે રાજાએ વિચારવા લાગ્યા. “જેના પ્રભાવથી આપણે પરાભવ થાય છે, તે–આ અધિનું કઈ પણ પ્રકારે હરણ કરવું અથવા તેને મારી નાંખવે. પણ તે અને એમ કરવાને તિઓ અશક્ત હેવાથી, તેમનામાંના એક સામંતને મંત્રી, જે બુદ્ધિ
ના ગર્વને પર્વત સમાન હતા, તે બે , “તે અશ્વનું છું કે I & ઘડાને ચાલવાની ગતિ.
