________________
(૯૮) જબૂસ્વામી ચરિત્ર,
( [ સર્ગ ભણે માનતી તે ઑછી, પદે પદ (પગલે પગલે) તેનો તિરસ્કાર કરતી; તો પણ આસક્ત થએલો તે, ચાંડાળ કુળને દાસ થઈ રહ્યો
ભ્રાત સ્નેહના અનુબંધને લીધે ફરી પણ મેઘરથે આવી, તેને આલિંગન દેઈ, ગદ્ગદ્ વાણીએ તેને કહ્યું, “હે કલિન ! તું ચંડા ળના કુળમાં રહે નહીં. ત્યારે અહિં શી પ્રીતિ છે? શું માનસરવા રમાં ઉત્પન્ન થએલ હંસ, કદિ ગ્રહના દુર્ગધી પ્રવાહમાં રમે ખરે? ધૂમવતી (ધૂમાડાવાળી) અગ્નિ, જેમ ઘરને મલીન કરી નાખે, તેવી રીતે તહાર કુળને તું હારા કુકર્મથી મલીન ન કર” આ પ્રમાણે (બીજી વાર ) સમજાવ્યા છતાં પણ તેણે સાથે આવવાની ઇચ્છા બતાવી નહીં. તેથી હવે અહિં પુન: નહિ આવું” એમ કહીને મેઘરથ પાછા ગયે તે પછી મેઘરથે પિતાનું રાજ્ય ચિરકાળ સૂધી પાળી, (પારકી) રાખેલી થાપણને જેમ સંપી દે, તેમ યોગ્ય સમયે તે રાજ્ય પોતાના પુત્રને સેંપી દીધું. પછી તે બુદ્ધિવત મેઘરથ, સુથિત આચાર્ય પાસે દીક્ષા લઈ, તપ કરી દેવતા થયો. એ પ્રમાણે ચતુર મેધરથ, સુખ ૫ રંપરાને પામ્યો અને મૂર્ખ વિદુભાળીએ ભવસાગરમાં ભ્રમણ કર્યું, ઇતિ વિદ્યુમ્ભાળીની કથા
(જબ કમર પિતાની સ્ત્રી પદ્યસેનાને કહે છે.) “એ વિના ળીની પેકે, હું રાગાંધ થઈને દુઃખી નહિ થઉં; હું હિત ઉત્તરોત્તર સુ ખમાં જ લીન થઈશ.” - તે ઉપરથી કનકસેનાએ કહ્યું, “હે સ્વામિન! જરા મહારું પણ માને; ને શંખધમકની માફક અતિશય ન કરે, તે શંખધમ કની કથા આ પ્રમાણે
शंखधमकनी कथा. १७
