________________
(૯૬).
જબૂસ્વામી ચરિત્ર, ( [ સર્ગ ફળને ત્યાગ કર. હવે આપણે વિતાઢય પર્વત ઉપરના વિહારની સુખ સંપત્તિને ગૂ થયા; તેથી તું માતંગી (ચંડાળ કન્યા)ને ત્યજી દે. હવે આપણને વિદ્યાધરીઓ પોતાની મેળે આવીને વરશે.” વિ ઘુમ્ભાળીએ લજજાને લીધે નીચું મુખ કરી કહ્યું, “હે વિદ્યાવાનું ! હે સુવ્રત ! તું વિતાઢચ ઉપર જા; કારણ કે, તે હારું કાર્ય સફળ ક યું છે, અધમ સત્વવાળા મેં તે નિયમ રૂપ વૃક્ષને ગેડી નાંખ્યું છે, ત્યારે મારે તેનાથી ઉત્પન્ન થનારું વિદ્યાસિદ્ધિ રૂ૫ ફળ ક્યાંથી હે ય? આ બિચારી સગર્ભા સ્ત્રીને ત્યજી દેવી, તે મને યોગ્ય નહિ અને વળી વિદ્યાવાન એવા હારી સાથે વિદ્યા વગરનો હું આવું, તેથી મને શરમ આવે છે. તે વિદ્યાસાધન કર્યું છે, એટલે તું જા, હારું કલ્યાણ થાઓ. પણ તે, તે કર્યું નહિ, એટલે હું ત્યાં બંધુઓને કેવી રીતે મુખ બતાવું? એ પોતે જ પ્રમત્ત (પ્રમાદી) થઈ પિતાને જ છેતર્યો છે. હવે હું શ્રમ (મહેનત) લઈને વિદ્યા સિદ્ધ કરીશ હારા ભ્રાતા ઉપર સ્નેહ રાખીને, પાછો તે વર્ષને અને મને તેડવા આવજે, જેથી હું તે વખતે વિદ્યા સાધી રહીશ, એટલે હૃારી સાથે આવીશ.” ચાંડાળપુત્રી સાથે પ્રેમપાશથી બધાએલા તેને તે (. ઘરથી લઈ જઈ શકે નહી; તેથી તે એકાકી વિતાઢય પર્વત ઉપર ગયે; ત્યાં તેના બંધુઓએ તેને “તુ એકલે કેમ આવ્યું હારે ભાઈ ક્યાં રહે ? ? એ પ્રમાણે પૂછવા માંડયું, ત્યારે તેણે વિદ્યુમ્ભાળીની કથા યથાસ્થિત કહી બતાવી,
(હવે અહિં) વિભાળીની ચાંડાળી કુરૂપ સ્ત્રીએ એક પુત્રને - જન્મ આપે, તેને જ વિદ્યાસિદ્ધિ જેવો ગણુને તે હર્ષિત થાય છે પુત્ર પ્રેમને લીધે તે હેચ્છી ઉપર વધારે આસક્ત થયે; તેથી તે હું બુદ્ધિ, વિદ્યાધરના સુખને દુષ્ટ સ્વાનની ભાફિક ભૂલી ગમે તે કરણી અને જંતુર ચાંડાળીએ તેની સાથે યથેચ્છ સુખ ભોગવતાં વળી બીજી વાર ગર્ભ ધારણ કર્યો
