________________
૨ જે] નૂપુરપંડિતા અને શિયાળની કથા (૯૩) નહી.” એ સાંભળીને તે કુલટાએ શરમાં સંતાઈને તેના કહેવા પ્રમાણે કર્યું, ને તે ચેર પણ વસ્ત્રાભરણ સહિત પેલે પાર પહેચીને વિચારવા લાગ્યો. “જે મારા ઉપરના રાગને લીધે, પિતાના ભર્તા રને મારી નંખાવ્યો, એવી હળદરના જેવી ક્ષણ રાગ (સ્નેહ-રંગ) વાળી, મને પણ મારી નાંખે.” એમ વિચારે તે વસ્ત્રાભૂષણ લઇ, હરિણની પેઠે પાછું વળી જોત જોતે નાસી ગયે, તેને જ રહેતે - જોઈ, હસ્તિનીની પેઠે કર ઉંચા કરી, જમ્યા જેવી જનગ્ન તે કહેવા લાગી. “મને છોડીને તું ક્યાં જાય છે? ચારે કહ્યું. “ તને નગ્નને શરના વનને વિષે એકલી, રાક્ષસીની સમાન જોઈને હું બીડું છું; (મહારે)ëારું (હવે) કામ નથી.” એમ કહીને પક્ષિની માફક તે તો અદશ્ય થઇ ગયા ને તે પતિને નાશ કરવાવાળી ધૃષ્ટા સ્ત્રી તો
ત્યાં જ રહી, - હવે તે આધારણ (મહાવત) ને જીવ, જે દેવતા થયા હતા, તેણે અવધિજ્ઞાનવડે તે બિચારીને આવી હાલતમાં જોઈ. પિતાના પૂર્વ જન્મની સ્ત્રીને બેધ દેવાને વાસ્તે તેણે સુખમાં માંસના કકડા વાળા એક શગાળ ( શિયાળ ) નું રૂપ ધર્યું, તે ત્યાં આગળ નદીને તીરે, માંસને કકડો પડતા મેલીને, પાણીની બહાર ઉંચું મુખ રાખીને રહેલા એક મસ્યાને લેવાને દોડવું, ત્યારે તે મત્સ્ય તો પાણીમાં
સી ગયું, ને તેણે વિપૂર્વલા ( ગુ%) પક્ષીએ તેને માંસનો કકડે પણ ( લઈ લીધે !
આ કૌતુક જોઇને નદીને તીરે શરના વનમાં બેઠેલી પેલી નગ્ન રાણુ, દુ:ખથી દિન થઈ ગયા છતાં પણ બેલી. “ હે દુર્મતિ શગા ળ! માંસને કકડે છતો હતો. તેને પડતું મૂકીને તું માસ્ય લેવા જાય છે, પણ તું તે માંસથી અને મીન (મસ્ય) થી બનેથી ભ્રષ્ટ થયે; શું જોયા કરે છે?” તે ઉપરથી તે જંબુકે કહ્યું, “હે નગ્ન સ્ત્રી! તું પણ શું જુએ છે? તું એ પરણેલા ભર્તર (રાજા)
