________________
-) (૧૩)
૨જો.]
જળનુંસારની કથા. ધારિણીના સુત જએ, પછી ગાતીના એ સુદર કુંડળ પહેચ્યાં, તે
તેના વદનકમળની પાસે આવી વિશ્રામ લેવા બેઠેલા તુસ યુગલ સ માન ગાભા લાગ્યાં. ત્યાર પછી જ" કુમારે, નાભર્યંત લટકતા અને લાવણ્ય રૂપ નદીના ક઼ીણના ખુત્બુદ્ ( પાટા ) ની પક્તિસ મન એવા મેાતીના હાર પહેડ્યો. શરીરે ચનના લેપ કરેલા અને ચેતીના હાર પહેરેલા તેથી તે તાણની પ્રક્તિથી જેમ પૂર્ણમાને ચંદ્ર દીધે, તેમ અત્યંત દેદીપ્યુસાન દેખાવા લાગ્યા. દેવતાઓના વ *ના સમાન દૂષણ રહિત એવાં દશાયુક્ત એ શ્વેત વસ્ત્ર, ઋષભદત્તના આત્મજે ( પુત્ર-ભૂએ ) પહેણાં
પછી ઉત્તમ અર્ધ ઉપર આરુઢ થઈ, મયૂર છત્ર સહિત પેાતાની સમાન વય અને વેષવાળા અનુચરોના પરિવારવાળા ઋષભપુત્ર, વિ વાહ મગળના દ્વાર પર્યંત ત્વરાએ ગયા; તે વખતે તેનુ મુખ નીરગી ( શેરા-મામા ) વડે ઢાંકેલુ હતુ; ઉત્તમ મગળ ગીતા ગવાતાં હતાં; એ માજીએ એ તરુણ સ્ત્રીએ તેનાં લૂણ ઉતારતી હતી, માંગળિક વાજિત્રાના નાદ થતા હતા અને મગળપાકા પણ અગળપાઠ કરતા હતા. ત્યાં સાક્ષાત્ કામદેવ જેવા જ બૂ કુમારને સુવાસિની (સવાસણ) *ીએ હું વિગેરે માંગળિક પદાર્થેાવડે અર્ધ્ય (પૂજાપા) આપ્યા (પછી) અગ્નિએ સહિત એવા શરાવ સપૂટને દ્વારમાં જ ભાગીને, તે કલ્યાણ રૂપી લક્ષ્મીના વાસ રૂપ માતૃગૃહમાં ( માંયરામાં) ગયા. ત્યાં તેણે તે આઠે કુમારિકાઓની સાથે બેસીને વરમાળ પહેરી પછી લગ્ન સમયે ચતુરિકા ( ચારી ) માં જઈને, તે માતા પિતાને આગ્રહ હે વાથી, તે કન્યાઓને પડ્યા. તામેળકને સમયે ( દૃષ્ટિ મેળવવાને સમયે) હર્ષ પામેલી; તુક વખતે ( વરમાળાને વખતે ) સબ્રશ પામે લી; મંગળાવત્ત વખતે ( ચારીમાં ફેણ ફરતી વખતે ) સતાષ પામેલી અધુપર્ક વખતે ( કંસાર જમતી વખતે) સ્મિત કરતી, ચાતક વખતે (દાયજો આપતી વખતે) સાવધાન, અમે ક્ષણ સમયે ( છેડા છેડી
ઃ
