________________
ઉપર
પ વિધવા આપી જી માતા મા અતિ
(૫૬) જબૂસ્વામી ચરિત્ર
[ સર્ગ રાજાને પુત્ર છું; હે મહાત્મન્ ! મહારું નામ પ્રભવ છે, કૃપા કરીને મહારા ઉપર તું મિત્રભાવ કર, હે વયસ્ય! (હે મિત્ર!) તું મને હારી સ્તભિની અને મોક્ષણી વિદ્યા આપ અને હું તને હારી અવસ્થા પનિકા અને તાલઘાટિની વિદ્યા આપું.” જપૂએ કહ્યું, “હે પ્ર ભવ! હું સવારે હારી નવી પરણેલી આઠે સ્ત્રીઓને ત્યાગ કરીને મમતા રહિત થઈ દીક્ષા લેવાને છું. અત્યારે પણ હું ભાવ યતિ છું, તેને લીધે જ હે પ્રભવ! હારી અવસ્થા પનિકા વિદ્યા મને કાંઈ કરી શકી નહીં. હે બંધુ! પ્રભાતે હું આ લક્ષ્મીને તૃણવત્ ત્યાગ કરવાને છું, તે શરીરની પણ દરકાર નહિ કરનારા એવા મને, એ વિદ્યાનું શું કામ છે ? (આ સાંભળીને) પિતાની અવસ્થાનિ વિદ્યા સંવરી લઈ, નમન કરી અંજાળ રચીને પ્રભવ, જબુને આ પ્રમાણે કહેવા લાગ્યો, “હે સખે ! તું નવયૌવનવાળે છે, માટે આ વિષય સુખને અનુભવ કરે અને આ નવેઢા (નવી પરણેલી સ્ત્રી ઓ) ઉપર અનુકંપા લાવ; કારણ કે, તું વિવેકી છે. આ સુલેચ નાઓની સાથે લેગ ભેગવી, તેના ફળને અનુભવ કર. એમ કયા પછી દીક્ષા લઈશ, તે જ તે શેલશે. જબૂમારે ઉત્તર આપ્યો.
વિષય ભેગનું સુખ સ્વ૮૫ છતાં, તેમાં વિન ઘણું છે તો એવાં દુ:ખ આપનારનું ( હારે) શું પ્રયોજન છે? વિષયસેવાનું સુખ સ ર્ષવ કરતાં પણ ઓછું છે પરંતુ “મધુબિંદુવાદિ પુરુષની માફક દુ:ખ તે ઘણું છે, ઇતિ પ્રક્ષવ ચારની કથા
તે મધુબિંદુલાનું દૃષ્ટાંત આ પ્રમાણે ( નિધવિંફવાની જ. 7 કેઈ એક પુરુષે દેશ દેશ પરિભ્રમણ કરતાં, ચેર, ઘાતકી પ્રા ણીઓ અને હેટી નદીવાળી એક અટવામાં સંધ સહિત પ્રવેશ ક રો, તે સંઘને પીડા કરવાને ચાર અને વ્યાઘાદિ ત્યાં દેડી આવ્યા
