________________
(૭૪)
જમ્મૂસ્વામી ચરિત્ર,
[સ
લાલચુ બ્રાહ્મણાની પેઠે પક્ષીઓ વારવાર જા આવકા લાગ્યાં. માંસના ભાજનથી અત્યંત અતૃપ્ત એવા કાગડા તા, વિષ્ટા માંથી ઉત્પન્ન થયેલા કૃમિ જેમ વિષ્ટામાં જ પડયા રહે; તેમ ત્યાં અપાનદ્નાર્ (ગુદાદ્વાર) માં જ રહ્યા. હસ્તિની કાયાની અંદર પ્રવેશ કરીને જે જે ઠીક લાગ્યું, તેનું ભક્ષણ કરતા, કાષ્ટને વિષે ભ્રૂણ જાતિ ના કીડાની માફક, તે વધારે વધારે પ્રવેશ કરતેા ગયા. ( આ પ્રમા ણે કર્યાથી ) તે કાગ, આ કાયાએ જ પાકા શરીરની અંદર પ્રવેશ કરી શકનારા અપૂર્વ યાગીના જેવા અનાયાસે થયા. કળિ યાની પેઠે હસ્તિની કાયાનુ માંસ નિશ્ચિતપણે ખાતે ખાતા તે, પૂર્વા પર ભાગને નિહ જાણવાથી, છેક મધ્યભાગ સુધી પહોંચ્યા.
( હવે) તે હસ્તિની ચુદાનુ` રત્ર, નિષ્ઠા રહિત થએલુ હોવાથી, સૂર્યના કિરણના તાપને લીધે અગાઉની પેઠે સ કાચાઇ ગયું, તેથી તે કાગડા તેમાં, ઢાંકણુ અંધ કરેલા કરડીઆમાં સર્ષ પૂરાઈ જાય, તેની માફક પૂરાઇ ગયા, વર્ષાઋતુમાં જળથી ભરપૂર નદીએ, તરંગ રૂપ હસ્તાથી ખેચીને, તે હસ્તીના કળેલરને નર્મદા ( નદી ) માં આણ્યું, પ્રવહેણની માફક તરતા તે કળેવને, નર્મદાએ સમુદ્રમાં આણ્યુ, તે જાણે ( ત્યાંના ) મત્સ્યાને તેની ભેટ આપતી હાયની ! ત્યાં પાણીએ તે કળેવાં પ્રવેશ કરી તેને ભેદીને તેમાં દ્વાર કર્યુ તેથી તે કાગડા બહાર નીકળ્યા. તે હસ્તીના આંતરડા પ્રાય રહેલા શરીર ઉપર એસીને, તેણે ચામેર દિશાઓને અવલેાકી ( જોઈ ); તેા તેણે આગળ, પાછળ કે, બન્ને બાજુએ જળ વિના બીજું કાંઈ જોયું નહિ, તેથી તેણે વિચાર કર્યો કે, “ હવે ઉડીને આ સમુદ્રને તીરે પહેાચુ, ” ઘણી વાર ઉડીને જઈ આવ્યા, પણ સમુદ્રના પાર પામ્યા નહી; તે થી વારે વારે તે કળેવર ઉપર આવીને બેસતા. ત્યાં મત્સ્ય અને મકર વિગેરે જનાવરાએ ચામેરી ઘેરેલું તે ( કળેવર ), ભારને લીધે પ્રવહુ ણ જળમાં ડૂબી જાય, તેવી રીતે સમુદ્રમાં ડૂબી ગયું; તેથી નિરાધાર થ
