________________
તા
.
૨ જો] વાનરની કથા.
- (૭૫) એલે તે કાગડો પણ તેમાં ડૂબી ગ અને જળની રેલના ભયથી જ હેયની ! તેમ સદ્ય (ઉતાવળ) પ્રાણથી મુક્ત થયે ઈતિ કાગડાનીકથા,
- આ દૃષ્ટાંતમાં, મૃત્યુ પામેલા વનના હસ્તીના જેવી પુરબ્રીએ (પરણેલી-પ્રોઢ થએલી સ્ત્રીઓ) ને જાણવી; સાગરને સંસાર જાણ છે અને વાયસને પુરુષ જાણ, હસ્તીના કળેવર જેવી જે તમે, તે મના ઉપર રગવાન થઈને તે કાગની માફક, હું આ સંસાર સમુ કને વિષે ડૂબી જવાને નથી.
પછી પદ્મશ્રીએ કહ્યું, “હે નાથ! જે તમે અમને ત્યજી દેશે, તો 'તમને વાનરની માફક અત્યંત પશ્ચાત્તાપ થશે.
તે વાનરનું દષ્ટાંત આ પ્રમાણે છે--
___ वानरनी कथा १३. એક અટવીને વિષે પરસ્પર પ્રીતિવાળાં એવાં એક વાનર અને એક વાનરી રહેતાં હતાં તે કદિ જુદાં પડતાં નહિ તેઓ એક સાથે ભજન કરતાં અને સ્પર્ધા ( હરિફાઈ) કરતાં હોય, તેમ એક સાથે વૃક્ષ ઉપર ચઢતાં. એક જ દોરીવડે બાંધેલાં હોય, તેમ સાથે જ દેડતાં અને એક જ કાર્યની ચિંતાવાળાં હોય, તેમ તેઓ સર્વ કામ સાથે જ કરતાં અન્યદા ગંગા (નદી) ના તીર ઉપરના નેતરના વૃક્ષ ઉપર તેઓ ફરતાં હતાં, તેવામાં તે વાનર કૂદકે મારવા જતાં, ધ્યાન નહિ રાખવાથી ભૂમિ ઉપર પડી ગયો. તેથી તે તીર્થના પ્રભાવથી એક ક્ષણમાં તે વાનર, વિદ્યાના બળવડે જ હેની ! તેમ દેવપુત્ર જે મનુષ્ય બની ગયાં ! વાનરને નરનું રૂપ પામેલો જોઈને, વાનરીને અનુષ્ય સ્ત્રીના રૂપની ઈચ્છા થઈ, તેથી તેણે પણ વાનરની માફક જ ઝપાપાત કરા; તેથી તે સદ્ય સુરસુંદરી (દેવાંગના) સમાન નારી થઈ ને અત્યંત પ્રેમવડે તે નરને ભેટી, (પછી) નિશા અને ચંદ્ર
નર ફૂ
ક્ષણમાં ઉપર પડી
