________________
૧ લે. ] પ્રસન્નચંદ્રાજર્ષિ અને વકિલચીરીની કથ, (૧૧). છતાં પણ વિષયમાં લુબ્ધ છું. હું તો હવે મોડો તો મોડે, પણ તુરત વ્રત લેવા ઈચ્છું છું; પણ અરે! મમ્હારા બાળકુમારને રાજ્ય કે વી રીતે સોંપીશ? અથવા વ્રત લેવાને તૈયાર થયો છું, તે, મહારે રાજ્યનું કે, પુત્રનું શું કામ છે ? હું તે વ્રત લઈશ અને હે બુદ્ધિ મતી સ્ત્રી ! તું પુત્રને ઉછેરી હેટે કરજે.” (તે ઉપરથી) ધારિણીએ કહ્યું. “હું તમારા વિના એકલી રહી શકીશ નહી; કારણ કે, પતિ. વ્રિતા સ્ત્રીઓ તે જ્યાં પતિ જાય છે, ત્યાં જ હમેશાં જાય છે. આ છે, આપણું બાળક એવા પુત્રને પણ રાજ્ય સેપે; હું આપને શરીરની છાયાની પેઠે આપની સાથે આવી, વનમાં આપની સેવા કરીશ, વનમાં જેમ તરુ ઉછરે છે, તેમ આપણે બાળ પુત્ર પ્રસન્ન ચંદ્ર પણ પોતાના કર્મવડે ઉછરે; મહારે તેનું કાંઈ કામ નથી.” - હવે સોમચંદ્ર પિતાના આત્મજને રાજ્ય સેપીને, પ્રવાસી તા પસ થયો, ધારિણી અને તેની ધાત્રી પણ સાથે ચાલ્યાં ચિરકાળ પર્યત શન્ય પડેલા એક આશ્રમ સ્થળમાં તે રહ્યા અને શુષ્ક પત્ર વિગેરે ઉપર નિર્વાહ કરી તેણે અતિ ઉગ્ર તપ કર્યો. તેણે પલાસ નાં પત્ર આણીને, આશ્રમટી બનાવી. ત્યાં મૃગોને અને પાંચ જ નોને શીતળ છાયા અને અમૃત સમાન જળ મળવા લાગ્યાં પ્રેમ તંતુએ એક રૂપ થયેલ તે રાજા, પતિને અર્થે સ્વાદિષ્ટ જળ, ફળ અ
ને વનસ્પતિ પ્રમુખ લાવવા લાગ્યો. પતિ પ્રત્યે અત્યંત શક્તિશાળી - ધારિણીએ પણ તેને અર્થ કેમળ તૃણની શય્યા બનાવી, પકવ અંગુ દીફળને દિવસે છુંદી, તેનું તેલ કાઢી રાત્રીએ તે દીવામાં બાળવા લાગી, વળી આશ્રમ સ્થળના આંગણુને તે બોમયથી લીંપતી અને પતિના સુખને અર્થે, તે તેને વારંવાર સાફ કરતી, ત્યાંનાં હરિણ નાં બચ્ચાંને રમાડવાથી તેમને તપનું કષ્ટ મુદલ જણાતું નહી.
આમ કેટલાએક કાળ વ્યતીત થયે, સંતોષ સુખવાળી ધારિ ૧ ધાવમાતા,
