________________
૧ લે. ] , sષભદત્ત અને જિનદાસની કથા, (૨૩)
વળી જિનેંદ્રને રાજાએ ફરીથી પૂછયું. “હે ભગવન્! કેવળ જ્ઞાન કેના પછી વિચ્છેદ પામશે ત્યારે શ્રી અહંતપ્રભુએ કહ્યું,
હે રાજા ! જુઓ, આ બ્રોકને સામાનિક દેવતા ચાર દેવીએ , કા છે, તે આજથી સાતમે દિવસે ઍવીને, લ્હારા જ નગરમાં ષ ભદત્ત શ્રેષ્ઠીને પુત્ર જબ નામે અંત્ય કેવળી થશે. એ ઉપરથી રા જાએ વળી વિજ્ઞાપના કરી કે ચ્યવન સમય પાસે આવ્યો છે, છતાં એનું તેજ કેમ કાંઈ ક્ષીણ થતું દેખાતું નથી ?” ત્યારે શ્રી જગદ્ગુ છે પ્રભુએ કહ્યું. “ એકાવતારી દેવતાઓને અંત સમયે પણ તેજ: ક્ષય વિગેરે યવન ચિન્હોને આવિર્ભાવ થતા જ નથી. એટલામાં તે જબૂદ્વીપને સ્વામી અનાદત નામે દેવ હર્ષમાં આવીને ઉંચે સ્વરે બોલ્યો, “અહો! મહારું કુળ ઉત્તમ છે. એ સાંભળીને શ્રેણિકે નૃપતિએ અંજળી જેડી શ્રી વીર પરમાત્માને પૂછયું, “હે નાથ ! આ દેવ, આ પ્રમાણે પોતાના ફળની કેમ પશંસા કરે છે ? સર્વ જ્ઞ અરિહંત મહારાજાએ ઉત્તર આપે –
___षन्नदत्त अने जिनदासनी कथा.२ - આજ નગરમાં ગુસપતિ નામને જગપ્રસિદ્ધ શ્રેષ્ઠી વસતે હું તે તેને અનુક્રમે બે પુત્ર થયા. તેમાં મહેટાનું નામ કષભદત્ત અને ન્હાનાનું નામ જિનદાસ હતું. મહે પુત્ર અતિ સદાચારી હતા, પણ હાનાને ધૃત વિગેરેનું વ્યસન હતું; તેથી તેઓ જાણે પ્રત્યક્ષ શરીરધારી, (અનુક્રમે) આદિ અને અંત્ય યુગ હેયની ! તેવા દેખાતા હતા, - હવે સુબુદ્ધિ ગુપમતિ શ્રેષ્ઠીએ જિનદાસ દુરાચારી છે, એમ ક હીને સર્વ સંબંધી વર્ગની સમક્ષ તેને ત્યજી દીધો. એ ઉપરથી “હું - ૧ એક અવતાર લઇને મોક્ષે જ જવાના, તે એકાવતારી, ૨ પ્ર થમ યુગ–કૃતયુગ (ઉત્તમ), ૩ છેલે યુગ–કળિયુગ-( કનિષ્ઠ )*
