________________
૧ લે. ] ભવદત્ત અને ભવદેવની કથા. (ર૭) અને તમે પાય હિત થાઓ ! સાધુને સર્વ બંધુવર્ગ એષણીય, કપ નીય અને પ્રાસુક અન્ન પાનાદિ વડે હર્ષથી પ્રતિલાલ્યા - - આ વખતે કુળાચાર પ્રમાણે વર્તત ભવદેવ પણ, સખીવર્ગથી સેવાતી નવવધુ (નવી પરણેલી સ્ત્રી) ને શણગારતે હતે. ચંદનના રસ વડે પ્રિયાને અંગરાગ કરતા હતા તે જાણે શશિમંડળમાંથી કૌમુદીને રસ કાઢીને જ હાયની! તેને મસ્તકે પુપમાળાએ ગર્ભ ત અને શશિને ગળી જનાર રાહની શેભાને હરનારે વેણીબ છે (અંબેડ) બાંધતો હતો તેના ગાલ ઉપર, કામદેવના વિજયની કીર્તિ લખી હેયની! તેવી કસ્તુરીની પત્રવલ્લરી (પીળ-આડે ) આ લેખતે હતું અને ત્યાર પછી જે પિતે પ્રિયાના સ્તનતનું ખંડન કરવા જતો હતો, તેવામાં તેણે સાંભળ્યું કે, મહામુનિ ભવદત્ત પધાયા છે. વિજય મેળવ્યા પછી કઈ જુગારી જેમ ઉઠી જાય, તેમ અર્ધ શણગારાયેલી પ્રિયાને ત્યજીને, ભવદેવ ભાઈનાં દર્શન કરવાને આતુ ૨ થએલે સત્વર ઉભે થયો, “અર્ધ શણગારાયેલી પ્રિયાને ત્યજીને જવું તમને ઉચિત નથી આવા પોતાની પ્રિયાની સખીઓના શ બદને પણ, તેણે બધીર માણસની પેઠે સાંભળ્યા નહી. જ્યારે તેઓએ તેને આગ્રહથી વાર્યો, ત્યારે તેમને ઉત્તર આપ્યો કે, “હે બાળા ઓ ! હું ગુરુને વંદન કરીને પાછો આવીશ.” (એમ કહીને) તે સ્થાનથી વાનરની માફક કૂદકો મારીને, ભવદેવે, ભવદત્ત ઋષિ પા સે આવીને તેમને વંદન કર્યું. વંદન કરીને ઉભે થયું કે, સુરત સાધુએ તેને સત્યકાર (અમુક કાર્ય-કંટ્રાકટને વાસ્તે અગાઉથી કાંઈ આપવું તે-બહાનું) જ આપ્યું હેયની! તેવું ધીનું પાત્ર દીક્ષા અપા વવાના ઈરાદાથી આપ્યું. પછી સાધુએના શિરમણી અને બુદ્ધિનું નિ વાસસ્થાન એવા તે ભવદત્ત, ન્હાના ભાઈ તરફ દષ્ટિ કરીને ગ્રહ થ. કી નીકળ્યા, ભવદેવ પણ પેલું ઘીનું પાત્ર હાથમાં ઝાલીને, ભવ “દત્ત સાધુની પાછળ તેના ચરણકમળના ભ્રમરની પેઠે ચા ભાવ
.
