________________
(૨૬)
જસ્વામી ચરિત્ર,
[ સર્ગે
ઈ પ્રતિક્રમીને, પેાતાના લઘુભ્રાતાની સર્વ વાત તેમને કહી, તે સાં ભળી ભવદત્ત સાધુએ કહ્યું. “એ ન્હાના ભાઈના અવિવેકને ત્રિ કાર છે ! કે, તેણે ધેર્ આવેલા પેાતાના દીક્ષિત એવા મ્હોટા ભાઈ ની અવજ્ઞા કરી! શું તેણે વિવાહાત્સવને ગુરુભક્તિથી પણ અધિક માન્યા કે, તે ( મહોત્સવ) ના ત્યાગ કરી, તે હર્ષ સહિત મ્હા ભા ઈની સાથે ન આવ્યા !!! ” આ સાંભળીને કાઈ ખીજા સાધુ એટ લ્યા, “ હે ભવદત્ત! જો તમે તમારા ન્હાના ભાઈને દીક્ષા અપાવે, તા જ તમને ખણ પડિત જાણવા!” ભવદત્તે કહ્યું. “ જ્યારે ગુરુ મહારાજ મગદેશમાં વિહાર કરો, ત્યારે તમે તે કાતુક જોરોા,”
હવે અનુક્રમે વિહાર કરતાં કરતાં, સુસ્થિતાચાર્ય મગધદેશમાં ગયા; કારણ કે, સાધુએ પણ વાયુની પેઠે એક જ સ્થળે રહેતા ન થી. ત્યાં પહેામ્યા પછી, ભવદત્ત આચાર્ય પાદને વંદન કરીને કહ્યું. અહિંથી પાસે જ રહેલા ારા સબધી વર્ગને, હું, આપની આ જ્ઞા હેાય તે। મળવા જાઉં ?” તે ઉપરથી તેમણે, તેને તે, એકલા જ જવાની રજા આપી; કારણ કે ક્રિયાને વશ્ય રાખનાર મુનિ, એકાકી વિહાર કરી શકે છે. પછી ભવદત્ત મુનિ, પાતાના ન્હાના ભાઈને દીક્ષા લેવરાવીને, આભારી કરવાને અર્થે તેને ઘેર ગયા, તે વખતે, તે ( ભવદેવ ) વાસુકીની કુક્ષિએ જન્મેલી નાગદત્તની પુ શ્રી (નાગલા ) વેરે પરણ્યા હતા. વિવાહ કાર્યમાંથી છૂટા થએલા સર્વ સાધીઓ, ભવદત્તને જોઈને, તેના સામા ગયા અને તેના સ માગમને ઉત્સવ રૂપ માનવા લાગ્યા, તુર્ત જ પ્રાચુક જળવડે તેમ ના પગ ધોઇને, તે પાદોદકને તીર્થજળ સમાન ગણી, તેઓ સધળા એ તેને વાંછું, સ’સાર સમુદ્રમાં ભૂડી જવાના ભયથી, અવલખનની ઈચ્છાવાળા તેના સબંધીઓએ, તેના પગમાં પડીને તેને વંદન કર્યુ એટલે મુનિ પણ ખેલ્યા, “ તમે વિવાહે ત્સવમાં વ્યાકૂળ થએલા છે, માટે અમે બીજે ઠેકાણે જઇએ છીએ. તમને ધર્મલાભ થા
