________________
૧ લે] પ્રસન્નચંદ્રરાજર્ષિ અને કલગીરીની કથા. (1) જતે મૃગો કે, જે મહારી બાલ્યાવસ્થામાં ભ્રાતા સમાન સહચરે હતા અને આ જ તે હારી માતા સમાન મહિષીએ કે, જેનું દૂધ હું પીતે હે સ્વામિન્! આ પ્રમાણે આ તપોવનનાં કેટલાંક સુખ કહું? રાજ્યમાં તે મહારે પિતાની સેવાનું સુખ સરખું નથી.” એટલામાં તે બન્ને ભાઈઓ આશ્રમમાં પિઠા, એટલે પિતાના નયન કમળને સૂર્ય સમાન એવા પિતાના તાતને જોયા, પ્રસન્નચંદ્ર પિતા ને પિતા સેમચંદ્ર ષિને વંદન કરીને બોલ્યો, “હે તાત ! પ્રસ જચંદ્ર પુત્ર આપને પ્રણામ કરે છે. પ્રણામ કરતા રાજાને મહર્ષિ એ હસ્તવડે સ્પર્શ કર્યો, તે જાણે અંગે લાગેલી માર્ગની રજનું માર્જન કરતા હેયની ! હસ્તકમળવડે તેણે સ્પર્શ કર્યો એટલે તે ને પુત્ર કળીવાળા કદંબવૃક્ષની સમાન રેમાંચિત થયો, પછી પ્રસ જચંદ્ર રાજાને હાને ભાઈ પણ પિતાના પિતા-ષિને નમીને
૯. “હે તાત! આપના ચરણકમળમાં ભંગ સમાન એ આપને પુત્ર વિકલચીરી, આપની સમીપે આવ્યું છે. એટલે સો મેંદુઋષિએ હર્ષથી કમળપુષ્પની પેઠે તેના મસ્તકને અને ને મેઘ જેમ પર્વતને આલિંગન છે, તેમ તેને આલિંગન દીધું. એટલે તેના નેત્રમાંથી ઉષ્ણ અશ્રુ નીકળ્યાં; જે, તે જ ક્ષણે તેના અંધાપાને દૂર કરવા, તે પરમ આષધી રૂપ થયાં તેથી ગૃહસ્થના સ્નેહબંધનનું જેને પુનરાવૃત્ત થયું, એવા મુનિએ પોતાના બન્ને પુ
ને પિતાની પ્રકાશવાળી દૃષ્ટિએ જોયા અને તેમને પૂછયું, “હે વત્સ! તમે સુખમાં કાળ નિર્ગમન કરે ત્યારે તેમણે કહ્યું. “ક ૯યાણ રૂપ વૃક્ષને દેહદ સમાન એવી આપની કૃપાથી
હવે પેલું તાપસ ભાંડ કેવું હતું, તે વટકલચીરીએ નહિ જે ચું એટલે તેણે તુરત જ ઉટજમાં પ્રવેશ કર્યો. ત્યાં તેણે પોતાના - ઉત્તરીય વસૂના છેડાથી, તે તાપસ ભાંડેને સંમાર્જન કરવા માંડ્યાં. તે જાણે પૂર્વેલા મમત્વને સ્પર્શ કરતે હેયની ! આ ઉપરથી તેને
