________________
(૨૦) જંબુસ્વામી ચરિત્ર
[ સર્ગ. . (આણીમેર વનમાં) સોમચંદ્ર ઋષિ, પોતાના પુત્રને નહિ જેવાથી, વૃક્ષને આંસુથી સિંચેતે નિરંતર ભમવા લાગ્યો. પછી પ્રસન્નચંદે મોકલેલા પુરુષોએ તેની ખબર કહી, તેથી તેને તે સર્વ હકીકત સમજાઈ, પરંતુ પુત્ર વિયોગથી તેને બહુ રડવાને લીધે, તે ને દિવસે પણ રાત્રી સમાન અંધાપો થયો, તે વૃદ્ધ તાપસને બીજા સાથે તપ કરનારા તાપસોએ, તપને અતિ ફળ વિગેરેનું પારણું કરાવ્યું - હવે એકદા બાર વર્ષ પૂર્ણ થયે, વકલચીરી અધે રાત્રીએ જા ગી ઉઠશે. તે વખતે તેને વિચાર આવવા લાગ્યા કે, “હું મંદભા ગ્યની માતા, મને જન્મ આપી તુરત મૃત્યુ પામી ! અને હાર પિતાશ્રીએ વનમાં રહીને પણ, મને બાલ્યાવસ્થામાં ઉછે. હમે શાં પિતાની કટિમાં રહેલા એવા મેં દુરાત્માએ, તેમને તપકષ્ટ ક રતાં પણ અધિક કષ્ટ આપ્યું, યવનમાં પ્રત્યુપકાર કરવાને હું શ ક્તિમાન થયા, ત્યાં તે દેવે મને અહિં આ અહેહું પાપી, ઈદ્રિય વશ્ય રાખી શકે નહી ! જેણે કષ્ટ સહીને મને પૂરામાંથી પંજર કર્યો, એવા પિતાનું ઋણ હું એક ભવમાં નહિં વાળી શ કે ??? આવા વિચાર આવવાથી તે રાજા પાસે ગયો ને તેને કહ્યું, - હે દેવ! હું પિતાશ્રીનાં દર્શન કરવાને ઘણે આતુર થયે હું પ્રસન્નચંદ્ર રાજાએ કહ્યું “જેમ હારા તાત, તેમ મહારા પણ તે જ તાત છે; તો તેમનાં દર્શન કરવાને મહારે પણ હારા જેટલી જ ઉ સુકતા છે, પછી પ્રસન્નચંદ્ર રાજા, યુવરાજ વિકલચીરી અને રા જ્યસભાને અધિકારી વર્ગ સેમચંદ્ર રાજર્ષિએ અલંકૃત કરેલા ત. પિવનમાં ગયા.
બન્ને ભાઈઓ વાહનમાંથી હેડે ઉતરયા એટલે વટકલચીરી બે હ. આ તપવન જેવાથી હવે મને રાજ્યલક્ષ્મી તૃણ સમાન લા ગે છે. આ જ તે સવારે કે, જ્યાં હું હંસની પેઠે ફીડા કરતે; આ જ તે તરવરે કે, જ્યાં હું વાનરની માફક ફેળ ખાતે આ
