________________
( ૧૮ )
જમ્મૂસ્વામી ચરિત્ર.
[ સર્ગ
હવે મુનિના વેષ લઈને વટકલચીરીને તેડવા ગઈ હતી, તે વે શ્યા સ્ત્રીએ ગઈ તેવી જ પાછી આવી, ત્યારે પ્રસન્નચંદ્ર ભૂપતિને વ જ્ઞાપના કર્વા લાગી. “ હે નૃપતિ! તે વનવાસી કુમારને અમે વિ વિધ પ્રકારે લલચાવ્યા, ત્યારે અહિં આવવાને તેણે અમારી સાથે સંકેત કહ્યા, પણ અમે એટલામાં તેા, તેના પિતાને દૂરથી આવતા જોયા, એટલે તેના શાપના ભયથી, સ્ત્રીસ્વભાવને લીધે ભીરૂ એવી અમે, ત્યાંથી નાસી આવી. અમારા લેાભાવવાથી વશ્ય થઈ ગએલા તે અમને, વને વન ખેાળતા હશે. તેના પિતાને આશ્રમે ગયા હશે કે, નહિ ગયા હોય ?” એ સાંભળીને પૃથ્વીપતિ પશ્ચાત્તાપ કર્યા લાગ્યા. “ એ' આ શી મૂર્ખાઈ કરી ? પિતા પુત્રને વિયેાગ પડાવ્યેા; છતાં મ્હા। ભ્રાત તા મને મળ્યા નહીં! મ્હારા પિતાના પડખા માંથી છૂટા પડેલા એ પ્રાણધારણ કેવી રીતે કરો ? જળથી ખ હાર લાવેલું મત્સ્ય, કયાં સૂધી જીવે ?” આ પ્રમાણે દુ:ખથી અ થાગ બેચેન થએલા રાજા, અપજળમાં મત્સ્યની પેઠે શય્યામાં આળેાટવા લાગ્યા.
(
એવામાં તેણે પેલી વેશ્યાના ધરના મૃદધ્વની સાંભળ્યા. તે તેને, અપ્રિય અતિથિ જેવા લાગ્યા, તેથી તે કહેવા લાગ્યા. “મ્હા ૐ નગર, સર્વ હારે દુ:ખે દુ:ખી છે, તેા આવુ' લેાકેાત્તરસુખી કા ણ નીકળ્યુ ! કે, જેની પાસે આવા સુદગના અવાજ થાય છે? અ થવા તા સર્વ કોઈ સ્વાથી જ છે, આ મૃદંગધ્વની કોઇને આનંદ આપતા હશે, પણ મને તે એ મુદ્ગરના ધાત જેવા લાગે છે.” તુ રત જ રાજાના આ શબ્દોએ, પાણી જેમ નીકવાટે ક્યારાને પૂરી નાંખે, તેવી રીતે જનશ્રુતિદ્વારા પેલી વેશ્યાના કર્ણયિને પૂરી નાં
ખ્યા. એટલે તે (પ્રસન્નચ૬) રાજા પાસે જઈને, ડડ્યા વિના ઉ ત્કૃષ્ટ તે પ્રગટભ વાણીથી વિજ્ઞાપના કરવા લાગી. “હે નાથ ! પૂર્વે ૧ સર્વ લાકથી વધારે સુખી, ર્ અર્થાત્ રાજા એાલ્યા તે સર્વ તેણે જાણ્યુ,
