________________
૧ લે.] પ્રસન્નચંદ્રરાજ અને વિકલચીરીની કથા. (૯) સિદ્ધિએ જવાને યોગ્ય થયા છે. જ્ઞાન રૂપ પ્રકાશના સૂર્ય સમાન શ્રી અહંતપ્રભુને મગધેશ્વરે ફરીથી પૂછયું:-
એ ઋષિનું ધ્યાન પ્રથમ રોદ્ર હતું ને પછી શુકલ થયુંએ કેવી રીતે ?” ત્યારે વિદ્ધમાનસ્વામીએ કહ્યું, “હે રાજન્ હાર મુખ્ય સિનિકના સંવાદથી તેણે જાણ્યું કે, મહારા મંત્રીએ મહારા પુત્રને પરાભવ કરવાના છે, એટલે પુત્ર ઉપરની મમતાને લીધે પિતાનું વ્રત ભૂલી જઈ તે કૂર મંત્રીઓની સાથે મનમાં યુદ્ધ કરવા લાગ્યા. અને વધારે ને વધારે યુદ્ધ કરતો હોય, તેમ કેથે કરી જ મૂકવા લાગ્યા. છેવટે પિતાની પાસે શસ્ત્ર થઈ રહ્યાં છે, એમ વિ ચારતાં તેઓ અપ્રસન્ન થયા. પોતે યુદ્ધ કરવા માટે સનદ્દબદ્ધ થ એલા છે, એમ જાણવાથી તેમણે છેવટે કોધમાં આવીને, એ વિ ચાર કર્યો કે, હવે શિર વડે પણ તેમને હણી નાખું! કારણું કે, હસ્તવાળા (બળવાળા) પુરુષને તે સઘળાં શસ્ત્ર જ છે. પછી તેણે શિરગ્સ લેવાની ઈચ્છાથી મસ્તક ઉપર હસ્ત નાંખ્યો; પણ મ
સ્તક કેશ રહિત જેવાથી તેને યાદ આવ્યું કે, મેં તો વ્રત ગ્રહણ કરેલું છે. તેથી તે વિચારવા લાગ્યા કે, “મને ધિક્કાર છે ! કે, મેં રાધ્યાનને અનુબંધ કો! ! હું મમતા રહિત થયે છું એટલે - હવે મહારે ને તે પુત્રને કે મંત્રીઓને શું ? તે એમ ચિંતવવા લાગ્યા
એટલે તેનો મોહાંધકાર દૂર થયો અને તેજોમય વિવેક રૂપ સૂર્ય ફ રીથી ઉદયાચળ ઉપર આવ્યો. અમે જાણે પાસે જ ઉભા હેઇએ, તેમ અમને ભક્તિ સહિત વંદન કરી, પિતાના દુષ્ટ વિચાર દૂર ક રીને અને બાંધેલાં અશુભ કર્મને) પ્રતિકમીને, તે રાજર્ષિ પ્રશસ્ય શુકલધ્યાનની શ્રેણિએ ચઢયા, આ પ્રમાણે તેણે શુકલધ્યાન રૂપ આ ગ્નિવડે, રિદ્રધ્યાન રૂ૫ અરણ્યમાં ઉત્પન્ન થએલા કર્મ રૂ૫ ઘાસને
૧ માથાને ટેપ-બખ્તર, ૨ પ્રતિકમવું-પાપ અણુકરવું–પાપ કર્યું હોય તે આલોચવું,
ન ઈથી મસ્ત કળા જ જ છે. આ
સ્તક કે
