________________
દશવૈકાલિક સૂત્ર તથા દીનપણથી રહિત થઈને ભિક્ષાવૃત્તિ કરે. તેમ કરતાં કદા
ચિત આહાર ન મળે તે પણ ખેદ ન પામે. [૨૭] ગૃહસ્થને ઘેર ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારના મેવા, મુખવાસ ઇત્યાદિ
ભજન હોય છતાં તે ગૃહસ્થ આપે કે ન આપે તે પણ પંડિત
ભિક્ષુ તેના પર કેપ ન કરે. [૨૮] શયા, આસન, વસ્ત્ર, ભજન, પાણી વગેરે ગૃહસ્થને ત્યાં પ્રત્યક્ષ
દેખાતાં હોય તેમ છતાં જે તે ન આપે તે પણ સંયમી તેના
પર કાપ ન કરે. [૨૯] સ્ત્રી, પુરુષ, બાળક, કે વૃદ્ધ નમસ્કાર કરતાં હોય તે વખતે તેની
પાસે કશી યાચના ન કરે. તેમજ આહાર નહિ દેનાર સાથે
કઠોર શબ્દો પણ ન બેલે. [૩૦] જે નમસ્કાર ન કરે તેના પર કાપ ન કરે તેમજ કોઈ વંદન
કરે તે અભિમાન પણ ન લાવે. આ પ્રમાણે વિવેકપૂર્વક જે
સંયમ પાળે છે તેનું સાધુત્વ બરાબર જળવાય છે. [૩૧+૭૨કદાચ કોઈ સાધુ સ્વયં સુંદર ભિક્ષા મેળવીને “હું એકલેજ
તેને ઉપભોગ કરીશ, જે હું બીજાને બતાવું તે બીજા મુનિ કિવા આચાર્ય તે સ્વયે ગ્રહણ કરશે,” એમ માનીને લેભથી
પાવે છે તે લાલચુ તથા સ્વાર્થી (પેટભરો) ભિક્ષુ ઘણું પાપ
કરે છે, અસંતુષ્ટ બને છે અને નિર્વાણને પામી શકતા નથી. [૩૭+૩૪] વળી કોઈ ભિન્ન ભિન્ન પ્રકારનું અન્નપાન મેળવીને તેમાંનું
સુંદર સુંદર (માર્ગમાં પોતે ભોગવીને બાકી છે અને નીરસ આહાર ઉપાશ્રયમાં લાવે. કારણ કે તેમ કરવાથી બીજા શ્રમણ એમ જાણે કે “આ મુનિ ખૂબ આત્માર્થી અને લુખી વૃત્તિથી જીવનાર સંતોષી ભિક્ષુ છે કે જે સંતુષ્ટ થઈને લૂખે સૂકો
આહાર જ સેવે છે.” [૫ આવી રીતે દંભથી જે પૂજા, કીર્તિ, માન અને સન્માનને ઈચ્છુક
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
