________________
પિષણ છે તે ઘણું પાપ પ્રસવ (સે) છે. અને માયારૂપી શલ્યને એકઠું કરે છે.
નોંધઃ-માયા અને દંભ એ બને એકાંત અનર્થનાં મૂળ છે. તેનું જે સેવન કરે છે તે એવા અધર્મને સંચય કરે છે, કે જે અધર્મથી તે જીવાત્મા ઉચ્ચ સ્થિતિમાં હોવા છતાં નીચ ગતિમાં ગમન કરે છે. [૬] સંયમી ભિક્ષુ પિતાના સંયમરૂપ નિર્મળ યશનું રક્ષણ કરતે
જેના ત્યાગમાં કેવળી (જ્ઞાની) પુરુષોની સાક્ષી છે તે ભિક્ષુ દ્રાક્ષને આસવ, મહુડાંને રસ કે બીજા કેઇ પણ માદક રસને કદી પણ ન પીએ.
નેધ–કોઈ પણ માદક વસ્તુ ભિક્ષુએ ન વાપરવી, માદક વસ્તુથી જાગૃતિને નાશ થાય છે. [૩૭] મને કોઈ દેખતું નથી તેમ માની જે કોઈ ભિક્ષુ એકાંતમાં
ચોરી કરીને તે માદક રસ પીએ છે તેના દોષોને અને માયાને
જુઓ અને હું તે વર્ણવું છું; માટે સાંભળો. [૩૮] તેવા ભિક્ષુની આસક્તિ વધે છે અને છળકપટ તથા અસત્યાદિ
દોષ પણ વધે છે. આ લેકમાં અકીર્તિ પ્રસરે છે. તેમજ પારલૌકિક શાંતિ પણ તે પામતું નથી અને (સાધુપણાથી વંચિત થઈ) સતત અસાધુતાને મેળવ્યા કરે છે.
નોંધ –લેશ ત્રુટિ પણ પતનના મહાન નિમિત્તરૂપ બની જાય છે. સાધુતાના સાધકે સતત જાગૃતિ રાખવી જોઈએ. [2] જેમ ચાર પિતાના દુષ્કર્મોથી બ્રાંતચિત્ત રહે છે તેમ દુબુદ્ધિ
ભિક્ષુ પણ પિતાના દુષ્કર્મોથી અસ્થિરચિતવાળા રહે છે તેવો મુનિ મૃત્યુના અંત સુધી પણ સવરધર્મની આરાધના કરી શકતા નથી.
નેધ–જેનું ચિત્ત ભેગમાં આસક્ત રહે છે તે કદી સંગમમાં દત્તચિત્ત રહી શકતો નથી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
