________________
૧૧૮
દશવૈકાલિક સૂત્ર પણ જેમ અગ્નિથી ચાંદીને મેલ હણાય તેમ હણાઈ જાય છે. [૬૪] પૂર્વ કથિત (ક્ષમા દયાદિ) ગુણોને ધારણ કરનાર, સંકટોને
સમભાવે સહન કરનાર શ્રત વિદ્યાને ધારણ કરનાર, જિતેન્દ્રિય, મમત્વભાવથી રહિત તથા અપરિગ્રહી તે સાધુ કર્મરૂપી આવરણે દૂર થયા પછી આત્મતિથી વાદળોના સમૂહથી અવ્યાપ્ત સંપૂર્ણ ચંદ્રમાની પેઠે ઝળહળી ઉઠે છે. અર્થાત કર્મમળથી નિર્મળ થઈ આત્મસ્વરૂપમય બને છે.
નોંધ -સતત ઉપગપૂર્વક જાગૃત દશા, ગૃહસ્થજીવનને છાજતાં સૌ કઈ કર્મનો ત્યાગ આસક્તિ, મદ, માયા, છળકપટ, લોભ અને કદાગ્રહને ત્યાગ. એજ ત્યાગે જીવવું એ ત્યાગી જીવનનું પરમ ચેતનવંતું લક્ષ્યબિંદુ છે. જે સાધનાના માર્ગમાં વિદ્યાનો દુરુપયોગ અને બળનો સંસર્ગ એ કાંટા જેવાં છે તેને નિમૂળ કરી સત્સંગ અને સદ્દવિચાર સેવા સદ્દવર્તન માટે ચાણે સાધક સદા અને સતત ઉઘમવંત રહે.
એમ કહું છું. એ પ્રમાણે આચારપ્રણિધિ નામનું આઠમું અધ્યયન પૂર્ણ થયું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
