________________
દશવૈકાલિક સૂત્ર [૪૯] અને માત્ર વેશધારી તે સાધુ પિતાના આચાર્યોને કે બીજા
શ્રમણને પણ આરાધી શકતા નથી. મહાપુરુષોના ઉપદેશની તેના પર કશી અસર થતી નથી. વળી ગૃહસ્થ પણ તેને નિદે
છે. કારણકે તે બધા તેની આવી અસાધુતાને સ્પષ્ટ સમજી શકે છે. [૪૧] એ પ્રમાણે દુર્ગણોને સેવનાર અને ગુણોને તજી દેનાર તેવો
ભિક્ષુ મરણના છેડા સુધી (સાચા) સંવર (પાપ રેકનાર) ધર્મને
આરાધી શક્તિ નથી. * નોંધ –સદગુણોની આરાધનાથી જ ધર્મની આરાધના થાય છે જે ક્રિયાથી સગુણોની પ્રાપ્તિ કે વૃદ્ધિ ન થતી હોય તે ધર્મક્રિયા કહેવડાવવાને પાત્ર હોઈ શકે નહિ. [૪૨] જે શાણે સાધુ (બુદ્ધિમાન સાધક) સ્નિગ્ધ અને સ્વાદિષ્ટ ઉચ્ચ
રસવાળાં રસિક ભજનને છોડી દઈ તપશ્ચર્યા કરે છે, જે મદ (અભિમાન) તથા પ્રમાદથી નિવૃત્ત થઈ તપસ્વી બની વિકાસ
માર્ગે વહન કરે છે; [૪૩] તે ભિક્ષના કલ્યાણરૂપ સંયમ તરફ નજર કરે. કે જે અનેક
ભિક્ષુઓથી પૂજાય છે. તથા વિસ્તીર્ણ મેક્ષના અર્થથી યુક્ત
બને છે. તેનું હું ગુણ કથન કહીશ. કહેતા એવા મને સાંભળે. [૪૪] ઉપર પ્રમાણે સદ્દગુણને ઇચ્છુક અને દુર્ગુણને ત્યાગી ભિક્ષ
મરણને છેડા સુધી સતત સંવર ધર્મનું આરાધન કરે છે. - [૪૫] તેવો શ્રમણ આચાર્યોને તથા બીજા સાધુઓને પણ આરાધે છે.
અને તેને તે ઉત્તમ ભિક્ષુ જાણીને ગૃહસ્થ પણ તેની પૂજા
કરે છે. ૪૬] જે તપનો, વાણીને, રૂપનો અને આચારભાવને ચાર હોય છે ' : તે દેવનિને પ્રાપ્ત થવા છતાં કિબિષી જાતને (હલકી જાતનો)
દેવ બને છે.
Jain Education International
onal
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
