________________
।
परिवाडीए न चिट्टेज्जा, भिक्खू दत्तेसणं चरे । पडिरूवेण एसित्ता, मियं कालेण भक्खए ॥ ३२ ॥
ગૃહસ્થના જમણવારમાં પંગત બેઠી હોય ત્યાં સાધુ ઉભા ન રહે. આહારના દોષ ટાળીને વહારે. ઉદર પાષણ પુરતા જ આહાર ગ્રહણ કરવા. પરિમિત આહાર લાવી પચ્ચક્ખાણ પારીને વિધિપૂર્વક ગોચરી આવેાયા પછી વાપરવું.
नाइदुरमणासन्ने, नन्नेसिं चक्खुफासओ ।
एगो चिट्ठिज्ज भत्तट्ठा लंघित्ता तं नाइकमे ||३३|| સાધુએ ગૃહસ્થને ત્યાં ભિક્ષા માટે અતિ દૂર કે અતિ નજીક ન ઉભું રહેવુ. બીજા સાધુ વહેારતા હાય તે ગૃહસ્થની નજર ન પડે તેમ ઉભા રહેવું પણ પ્રથમ આવેલ સાધુનુ' ઉલ્લ‘ઘન કરી પ્રવેશ ન કરવા કે તેના પ્રત્યે દ્વેષ પણ કરવા નહિ.
नाइउच्चेव नीए वा, नासन्ने नाइदुरओ | મુથૈ વહ વિરું, પરિવાàન્ન મનમ્ ॥૪॥
ન અતિ ઊંચે કે ન અતિ નીચે, ન નજીક કે ન બહુ દૂર ઉભા રહીને સાધુએ પુરને માટે કરેલ પ્રાસુક ડિ ગ્રહણ કરવા.
अप्पपाsप्पबीयम्मि, पडिच्छन्नम्मि संबुडे । समयं संजय भुंजे, जयं अपरिसाडियं ॥३५॥ અલ્પપ્રાણ તથા અપમીજ એટલે એઇન્દ્રિય એકેન્દ્રિય રહિત ચારેકેરથી બાંધેલ એવા સ્થાનમાં બેસીને
