________________
૧૫૨
ગૌતમ ! કેવળીની આશાતના ન કશ. આ સાંભળી ગૌતમસ્વામી કેવળીએને ખમાવવા લાગ્યા. અને મનમાં દુભાતા વિચારવા લાગ્યા કે, મને તેા કેવળજ્ઞાન થયુ' નહિ તે પહેલાં શિષ્યાને થઈ ગયું.
તે વખતે દેવાને પરસ્પર સ'લાપ થયા કે જે મુનિવર પોતાની લબ્ધિથી અષ્ટાપદ પર્વતના ચૈત્યાને વદન કરે તે આ જ ભવે સિદ્ધિને પામે. આ સાંભળી ગૌતમસ્વામીએ પ્રભુને પૂછ્યું કે, હુ' અષ્ટાપદના ચૈત્યાને વંદન કરવા જાઉ ? પ્રભુએ કહ્યુ` ભલે ! જાઓ ને ચૈત્યાને વાંઢો. આજ્ઞા મળતાં પ્રભુને વદન કરી અષ્ટાપદ તરફ ચાલ્યા. તેમની પહેલાં કૌડિન્ય, દિન્ત અને સેવાલ નામે તાપસે પાંચસે પાંચસેાના પરિવારે અષ્ટાપદે ગએલાં. તેમાં કૌડિન્ય પરિવાર સહિત એકાંતર ઉપવાસ કરી પારણે કંદમૂળના આહાર કરતા અષ્ટાપદની પ્રથમ મેખલાએ રહ્યા હતા. મીજા દિન્ન તાપસ પરિવાર સહિત છઠ્ઠ′ના પારણે પાકીને ખરી ગએલાં પાંદડાંનું ભક્ષણ કરતા બીજી મેખલાએ પહોંચ્યા હતા. ત્રીજા સેવાળ તાપસ પરિવાર સહિત અમ અઠ્ઠમના પારણે સેવાળ ખાતા. અષ્ટાપદની ત્રીજી મેખલાએ પહેાંચ્યા હતા.
ગૌતમસ્વામી તેા અષ્ટાપદ પર્વતે આવી સૂર્યના કિરણાનું અવલંબન લઇ ચઢવા લાગ્યા. ત્યારે તે તાપસા વિચારવા લાગ્યા કે અમે તપસ્વી છતાં આગળ ચઢી શકતા નથી તે। આ સ્થૂળ શરીરવાળા કેવી રીતે ચઢશે. તેમ વિચારતા હતા તેટલામાં તા ગૌતમસ્વામી ઉપર ચઢી ગયા. આ ોઈ તેમણે વિચાયું' કે, તેએ ઉતરશે ત્યારે તેમના
