________________
૧૬૪
કંટકરૂપ ભવને ત્યાગ કરીને મેક્ષરૂપી ભાવમાર્ગમાં તું ચાલે છે. તેથી હે ગૌતમ! સમય માત્ર પ્રમાદ ન કર.
સમ્યકત્વ પામ્યા પછી દેશવિરતી કે સર્વવિરતીનું પાલન કરવા ઉદ્યમ કર તેમાં પ્રમાદ ન કર. अबले जह भारवाहए, मा मग्गे विसमे वगाहिया । पच्छा पच्छाणुतावए, समय गोयम मा पमायए ॥३३॥
જેમ અશક્ત ભારવાહક વિષમ માર્ગમાં પ્રવેશ કરીને પશ્ચાત્તાપ કરે તેવું કરીશ નહિ ચારિત્ર પ્રમાદ તજીને સારી રીતે પાળજે હે ગૌતમ સમય માત્ર પ્રમાદ કરીશ નહિ. तिण्णो हु सि अण्णवं मह किं पुण चिहसि तीरमागओ। अमितुर पारं गमित्तए, समय गोयम मा पमायए ॥३४॥
મોટા સંસાર સમુદ્રને તું તરી ગયો છે. હવે કોઠે આ થકે કેમ અટકી રહે છે, પાર પામવા ઉતાવળ કર, હે ગૌતમ! સમય માત્ર પ્રમાદ ન કર. अकलेवरसेणिमूसिया, सिद्धि गोयम लोयं गच्छसि । खेमं च सिवं अणुत्तरं, समयं गोयम मा पमायए ॥३५॥ તું કલેવર રહિત શ્રેણીને પ્રાપ્ત કરીને ક્ષેમ તથા કુશળ સર્વોત્કૃષ્ટ મોક્ષ પ્રત્યે જઈશ. તેથી હે ગૌતમ! સમય માત્ર પ્રમાદ ન કર. बुद्धे परिनिब्बुडे चरे, गामगए नगरे व संजए । संतीमग्गं च बृहए, समयं गोयम मा पमायए ॥३६॥
ગામ નગરને વિષે રહેલ સંયમી તથા તત્ત્વજ્ઞ એ તું કષાયથી શાંત થયા થકે ચાગ્નિનું સેવન કર, મોક્ષમાર્ગને વૃદ્ધિ પમાડ હે ગૌતમ! સમય માત્ર પણ પ્રમાદ ન કર.
(અનુસંધાન મુખપેજ ૪ ઉપર જુઓ)
