________________
૧૬૦
પણ થાય નહિ, પણ સંખ્ય'તાયુ મનુષ્ય કે તિર્યંચ થાય. ઈશાન સુધીના દેવે પૃથ્વીકાય, અપકાય ને પ્રત્યેકવનસ્પતિકાય બાદરમાં પણ ઉત્પન થાય. પણ સૂક્ષમ, સાધારણ, તેલ વાઉ કે વિગલેનિદ્રયમાં ઉત્પન્ન થાય નહિ. સહસ્ત્રાર સુધીના દેવે જ તિર્યંચમાંથી આવે ને તિર્યંચમાં જાય. તેથી ઉપરના દેવ ફક્ત મનુષ્યમાંથી આવે ને મનુષ્યમાં જાય. સાતમી નરકના છ તથા તેઉકાય વાઉકાયના જે મનુષ્ય થાય નહિ. एवं भवसंसारे, संसरइ सुहासुहेहि कम्मेहिं । जीवो पमायबहुलो, समयं गोयम मा पमायए ॥१५॥
ઉપર પ્રમાણે આ સંસારને વિષે ઘણા પ્રમાદવાળો જીવ શુભ કે અશુભ કર્મોએ કરીને સંસારમાં ભ્રમણ કરે છે. માટે હે ગૌતમ! સમય માત્રને પ્રમાદ ન કર, लद्धण वि माणुसत्तणं, आयरिअत्तं पुणरावि दुल्लहं । बहवे दसुया मिलक्खुया, समयं गोयम मा पमायए ॥१६॥
મનુષ્યપણું પામીને પણ આદેશમાં ઉત્પન્ન થવું ઘણું દુર્લભ છે. ઘણા છ દસ્યુ એટલે પર્વતાદિમાં રહેનારા ચારે હોય છે અને નવ જાતના છે હેય છે. ૧. પુલિંદ, ૨. નાઈલ, ૩. નેણ, ૪. શબર, ૫. વરદ, ૬. ભટ, ૭. માલ, ૮, ભિલ્લ તથા ૯. કિશત. તેમાં ઘમ જેવું નામ પણ નથી. માટે હે ગૌતમ! એક સમય માત્ર , પ્રમાદ ન કર,
