________________
૩૩
સંઘયણબળના અભાવે સમાધિ ન રહે તે દવા કરાવે એ વીરકપીનો આચાર છે. પણ જિનકપીને આચાર નથી. તે ઉપર કાલવૈશિકનું દષ્ટાંત વિચારવું. મથુરાના જિતશત્રુ રાજાને કાલ વશ્યક નામે પુત્ર હતું. તે રાજકુમાર શિયાળને શબ્દ સાંભળી નેકરી પાસે શિયાળ મંગાવી મારવા લાગ્યા, ત્યારે તે શિયાળ ખી ખી કરતે મરણ પામ્યા ને અકામ નિર્જરાથી વ્યંતર થયા.
પછી તે રાજકુમારે દીક્ષા લીધી. એકાકી વિહાર કરતા બહેનના નગરમાં આવ્યા. તે મુનિને હરસને વ્યાધિ થયો પણ દવા કરાવતા ન હતાં. તેની બહેને તેમને રેગ મટાડવા ઔષધમિશ્ર આહાર વહેરાવ્યા. તે જાણી અનશન કરવા નગર બહાર ભક્ત પ્રત્યાખ્યાને રહ્યા. ત્યાં વ્યંતર બનેલા શિયાળે નવી પ્રસૂતા થએલી શિયાણીરૂપે ખીખી કરતાં તે મુનિને ખાવા માંડી. મુનિએ ઉપદ્રવ વ્યાપીડા બને સહન કર્યા. તેમ સાધુએ ગપરિષહને વધપરિષહ સહન કર. अचेलगस्स लहस्स, संजयस्स तवस्सिणो । तणेसु सयमाणस्स, हुज्जा गायविराहणा ॥३४॥ आयवस्स निवाएणं, अउला हवइ वेयणा । एवं नचा न सेवंति, तंतु तणतज्जिया ॥३५॥
વા વિનાને ત્યા રૂક્ષ શરીરવાળે તપાસવી ડાભની સાદડી ઉપર સૂતાં પીડા થાય. તાપથી પીડાતે, ઘાસથી પીડાતે સાધુ કંબલાદિ વસ્ત્રની ઈરછા કરે નહિ, જિન
