________________
जाव न एइ आएसे, ताव जीवह सो दुही । अह पत्तमि आएसे, सीस छेत्तण भुजा ॥३॥
જ્યાં સુધી પરણે આવ્યા નથી ત્યાં સુધી તે દુઃખી થતું નથી પછી પરોણે આવે છતે મસ્તક છેદીને મહેમાનની સાથે ઘરધણી પણ ખાય છે जहा से खलु उरन्भे, आएसाए समीहिए । एवं बाले अहम्मिटुं, ईहई नरयाउयं ॥४॥
જેમ નિશે તે ઘેટે પરણાને ઈચ્છતે થયે એ જ પ્રકારે અતિ અધર્મી એ મૂઢ નરકના આયુષ્યને ઈરછે છે. हिंसे वाले मुसावाई, अद्धाणंमि विलोवए । अन्नदत्तहरे तेणे, माई कं नु हरे सढे ॥५॥ इत्थीविसयगिद्धे य, महारंभपरिग्गहे । भुंजमाणे सुरं मंसं, परिवूढे परंदमे ॥६॥ अयककरभोई य, तुंदिल्ले चियलोहिए । आउयं नरए कंखे, जहाएस व एलए ॥७॥ - હિંસક, અજ્ઞાની, મૃષાવાદી, વટેમાર્ગુને લુંટનાર, અદત્ત ગ્રહણ કરનાર, ઘેર માયાવી કેનાં દ્રવ્યનું હરણ કરૂં? શઠ તથા સ્ત્રીમાં આસક્ત, મદિરા માંસના ભક્ષણમાં હૃષ્ટ થએલે, તેથી કરીને બીજાઓનું દમન કરનાર તથા બકરાના કર્કર શબ્દવાળા પકાવેલ માંસ ખાનાર તેથી કરીને મેટા પેટવાળે એને પુષ્ટ રૂધિરવાળે મૂઢ નરકને વિષે જવાને ઈરછે છે. જેમ હૃષ્ટ પુષ્ટ ઘેટે પરાણાને (મરણને) ઈરછે છે. તેમ તે નરકને ઈરછે છે.
