________________
૧૨૦ ત્યારે શાસનદેવે સાધુવેશ આપ્યો. તેઓ સ્વયમેવ પ્રત્યેકબુદ્ધ થયા. વિહાર કરતા અનુક્રમે ક્ષિતિપ્રતિષ્ઠિત નગરની બહાર ચાર દ્વારવાળા દેવકુળમાં આવ્યા. ત્યાં ચારે પ્રત્યેકબુદ્ધો મળ્યાની વાત અગાઉ કહી દીધી છે. રાજા પ્રત્યેકબુદ્ધ નમિ રાજર્ષિનું ચરિત્ર
માલવદેશમાં સુદર્શનપુરમાં મણિરથ રાજા રાજ્ય કરતા હતા. તેને યુગબાહુ નામે નાના ભાઈ હતું. તેની મદન રેખા નામે શ્રી હતી. તે શ્રાવિકા બારતત્રધારી અને અદભૂત રૂપવાળી હતી. એક વખત રાજા મણિરથ તેને જોઈ કામવશ બની પુષ્પ-તાંબુલ-વસ્ત્રાલંકાર મોકલવા લાગ્યા. મદનરેખા જેઠને વડીલ જાણ તે વસ્તુ સ્વીકારતી હતી. એક વખત એકાંતમાં મણિરથે મદનરેખાની આગળ કામગની ઈચ્છા કરી. મદન રેખાએ કહ્યું, કે તમે વડીલ થઇને આવું અયુક્ત કેમ બેલે છે? અગ્નિમાં બળી મરવું સારું પણ કુલાચાર રહિત જીવવું સારું નહિ. એમ ઘણું સમજાવ્યા છતાં મણિરથે માન્યું નહિ અને વિચાર્યું કે જ્યાં સુધી મારે ભાઈ યુગબાહુ જીવતે હશે ત્યાં સુધી મદનરેખા મને વશ થશે નહિ આમ વિચારી તેને મારવાને લાગ શોધવા લાગ્યા. તે પછી એક વખતે મદન રેખાએ સ્વપ્નમાં પૂર્ણ ચંદ્ર જે. તેણીએ સવપ્નની વાત પિતાના પતિ યુગબાહુને કહી. યુગબાહુએ કહ્યું, કે તને ઉત્તમ પુત્ર થશે. પછી મદનરેખાને જે જે દેહદ ઉત્પન્ન થયા તે તે દોહદ યુગબાહુએ પુર્યા. એક વખત તેઓ અને ઉદ્યાનમાં ફરવા ગયા. રાત્રી
