________________
૧૪૭ યુવાવસ્થામાં આવી ત્યારે તેને જોઈને કામાતુર થએલ. વાસવ નામે વિલાધર તેણીનું હરણ કરી પર્વત પર મૂકી વિવાના બળથી વિવાહને યોગ્ય સર્વ સામગ્રી એકઠી કરી ગાંધર્વ વિધિથી તેને પરણવાની તૈયારી કરે છે તેટલામાં કનકમાળાને મોટે ભાઈ બહેનને શોધતે ત્યાં આવ્યા. ને વાસવ વિદ્યાધર સાથે યુદ્ધ કરવા લાગ્યા. પરસ્પર લડીને બને મૃત્યુ પામ્યા. ત્યારે એક દેવે આવી કનકમાળાને કહ્યું કે, હે પુત્રી ! ભાઈને શોક મૂકી તારૂ ચિત્ત સ્વસ્થ કર. આ સંસાર એ જ છે. તે પૂર્વભવમાં મારી પુત્રી હતી. હવે તું અહિં જ સ્થિતિ કર. તારૂં હું શુભ કરીશ.
કનકમાળાએ વિચાર્યું કે આ દેવને મારા પર સનેહ થાય છે તેમ મને પણ તેમના પર સ્નેહ થાય છે. તે નક્કી તે મારા પૂર્વભવના પિતા ચિત્રકાર હશે. એટલામાં તે કનકમાળાને પિતા દશક્તિ વિલાધર પુત્ર પુત્રીને શેતે ત્યાં આવ્યા તે વાસવ વિદ્યાધર અને પિતાના પુત્રને મરેલા જોયા. સાથે પોતાની પુત્રીનું છેદાયેલ મસ્તક જોયું. એટલે વિચારવા લાગ્યા કે, આ ત્રણેનું મૃત્યુ થયું. જગત્ સ્વપ્ન સમાન છે આવું વિચારતાં તેમને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું. અને વૈરાગી બનતાં શાસનદેવીએ સાધુવેશ આપ્યો. એટલે તેઓ યતિ થયા. પેલે વ્યંતર પુત્રી સહિત આ ચારણશ્રમણને નમ્યા ત્યારે પુત્રીને જીવતી જોઈ ચારણશ્રમણે વ્યંતરને પૂછ્યું કે શું મેં ઈજળ દીઠી ! વ્યંતરે કહ્યું કે, તમારે પુત્ર ને શત્રુ મરી ગયા. અને આ કન્યા તે જીવતી છતાં પણ તમને મુએલી
ને તે મારા
શક્તિ
ને પોતાના
