________________
૧૪૯
',
તારે અહિં જ રહેવુ'. એમ કહીને તે વ્યંતર શાશ્વતતીર્થોને વદન કરવા ચાલ્યેા ગયા છે. આ સર્વ હકીકત કહીને તે કન્યા રાજા પ્રત્યે એટલી કે હે સ્વામી! મારા સદ્ભાગ્યથી આપ ખે‘ચાઈને આવ્યા છે. સિંહરથ રાજાએ પૂર્વભવના સસાવ્યતરને યાદ કરતાં તેણે વાંછના પૂરી કરી. એક માસ સુધી પછી રાણીને કહ્યું કે, હું હવે મારા છુ'. રાણીએ કહ્યુ કે, જો તમે અહિં રહી શકે! નહિ તે મારી પાસેથી આકાશગામીની વિદ્યા ગ્રહણુ કરો. તેથી તમા સુખેથી આવજા કરી શકશે, સિંહરથ રાજાએ તે વિદ્યાગ્રહણ કરી. પછી રાણીની રજા લઇ રાજા પેાતાના નગરે આવ્યેા. ત્યાં થાડા વખત રહી પાછા પર્વત પર આવ્યા. આમ પર્યંત પર આવ જા કરવાથી લેાકેામાં તેમનુ નગાતિ નામ પ્રસિદ્ધ થયું.
આવી રાજની સકળ તે પર્વત પર રહ્યા. નગરમાં જવા ઇચ્છું
... "
એક વખતે તે રાજાને વ્યંતરે કહ્યું કે, હુ· મારા સ્વામીની આજ્ઞાથી દેશાંતર જવાનો છું. તા તમેા મારી પુત્રીને લઈ જઈ પર્વતને શૂન્ય કરશેા નહિ. એમ કહી વ્યંતર સ્વસ્થાને ગયે. રાજાએ તે પ`ત પર માટુ' નગર વસાવી તેનું નગાતિપુર નામ સ્થાપી રાણીની સાથે સુખેથી રહેતા હતા. એક વખતે નાતિપુરની સમીપે વસ'તાત્સવ જોવા નિકળ્યા. ત્યાં માર્ગમાં આંખાની મજરીથી ખીલેલા આંખે જોયા. તેમાંથી એક મંજરી રાજાએ તેાડીને લીધી. રાજાનું' અનુકરણ બધી પ્રજાએ કર્યું, ખીજે દિવસે આંબાને માઁજરી વગરના શુષ્ક જોઈ રાજાને વૈરાગ્ય ઉત્પન્ન થયા.
