________________
૧૩૮ नरस्स लुद्धस्स न तेहिं किंचि, इच्छा उ आगाससमा अणंतिया ॥४८॥ पुढवी साली जवा चेव, हिरणं पसुमिस्सह । पडिमुण्णं नालमेगस्स, इइ विज्जा तवं चरे ॥४९॥
સુવર્ણ ને રૂપાના કદાચિત કેલાસ પર્વત જેટલા અસંખ્ય પર્વતો હોય તે વડે લેભી મનુષ્યોને જરા પણ તૃપ્તિ થતી નથી. મનુષ્યની ઇચ્છા આકાશ તુલ્ય અનંતી છે. સમગ્ર પૃથ્વી, ધાન્ય, પશુ, સુવર્ણાદિ એકની તૃપ્તિ માટે સમર્થ નથી એમ જાણી ચારે પ્રકારને તપ કરે. एयमढे निसामित्ता, हेऊकारणचोइओ। तओ नर्मि रायरिसिं, देविंदो इणमब्बवी ॥५०॥
એ અર્થને સાંભળીને હેતુ કારણ વડે પ્રેરીત દેવેન્દ્ર નમિજાજણ પ્રત્યે આ પ્રમાણે છેલ્યા. अच्छेरयमन्भुदए, भोए चयसि पत्थिवा । असंते कामे पत्थेसि, संकप्पेण विहन्नसि ॥५१॥
હે પાર્થિવ ! આ તે આશ્ચર્ય છે કે તમે આવા હેવા છતાં રમણીય ભેગને તજે છે અને અવિદ્યમાન સ્વર્ગાદિકામગની ચાહના કરી છે. એમાં તમારે દેષ નથી પણ અતિ લોભને જ પરિણામ છે. વિવેક મનુષ્ય લબ્ધ છેડી અલબ્ધને અભિલાષ કરે નહિ. एयमढे निसामित्ता, हेउकारणचोइओ। तओ नमी रायरिसी, देवेदं इणमब्बवी ॥५२॥
