________________
- ૧૧૦ દેહદ રાજાને કહી શકી નહિ. તેથી તે દુર્બળ થવા લાગી, રાજાએ દુર્બળતાનું કારણ પૂછતાં તેણે દેહદની વાત કરી. - રાજાએ રાણીના કહેવા મુજબ તેને હસ્તિપર બેસાડી તેના મસ્તક પર છત્ર ધારણ કરતા રાજા પાછળ બેઠા. તે સમયે મેઘ વરસવાથી વનનાં પુપની ગંધથી અને જળથી ભીંજાએલી માટીની ગંધથી હાથી ઉન્મત્ત થઈ અટવી તરફ દોડવા લાગ્યો. પાછળ ઘેડેસ્વારે અને સિનિકે દેડ્યા પણ હાથીને પહોંચી શક્યા નહિ. એ હાથી જંગલમાં ઘણે દૂર ગયે જાણ રાજાએ રાણીને કહ્યું કે આગળ જે વડ આવે છે તેની એક શાખા તું પકડીને ટીંગાજે. હું પણ ડાળી પકડી લઈશ પછી ભલે હાથી ગમે ત્યાં જાય.
વડ આવતાં રાજાએ ડાળ પકડી લીધી પણ રાણી સગર્ભા હેવાથી ડાળ પકડી શકી નહિ તેથી હાથી તેણીને ઘણે દૂર જંગલમાં લઈ ગયો. રાજાનું સૈન્ય આવતાં રાજા દુઃખી હૃદયે ચંપાનગરીમાં ગયો અને હાથી સરોવરમાં પાણી પીવા ઉતરતાં રાણી વૃક્ષની શાખાને પકડી નીચે ઉતરી. તે વિચારવા લાગી કે હિંસક પ્રાણીઓથી પ્રમાદવશાત્ મારૂં મૃત્યુ થાય તે દુર્ગતિ થશે. એમ માની અપ્રમત્ત બની આરાધના કરવા લાગી. .
સર્વ જીની ક્ષમાપના, દુષ્કૃતની નિંદા અને સુકૃતની અનમેદના અને ચાર શરણાંને યાદ કરવા લાગી. પછી મનમાં નવકારનું સ્મરણ કરતી એક દિશા તરફ જવા લાગી. ત્યાં આવેલ તાપસે તેને જોઈ પૂછયું કે, હે વત્સ!
