________________
૦૭
विर्गिच कम्मुणो हेउं, जस संचिणु खतिए ।
सरीरं पाढवं हिच्चा, उडूढं पक्कमई दिसं ||१३||
•
હે શિષ્ય તુ કના હેતુને શેાધી કાઢ અને ક્ષમા વડે સયમને એકત્ર કર. એમ કરવાથી પૃથ્વી વિધારભૂત આ શરીરને ત્યજીને માક્ષમાગે સ'ચરીશ. विसालिसेहिं सीलेहिं, जक्खा उत्तर उत्तरा । महासुका व दिपंता मन्नता अपुणचयं ||१४||
એક બીજાથી શીલને લીધે સાધુએ યક્ષદેવ થઈ ઉત્તરાત્તર ઉજ્જવળ તથા દીપતા અને ફ્રીને શ્રુત થવાનુ’ નથી એમ માનતા થાય છે. કાળિયા, ટ્રેવજામાળ, જામહવત્રિકવિળો । उड कप्पेसु चिट्ठति, पुव्वा वाससया बहु || १५॥
વળી તે સાધુએ દેવાના કામ ભાગ પ્રત્યે દેવ વૈભવ પામેલા તથા ઈચ્છા થાય તેવાં રૂપ ધારણ કરી શકે એવા તે દેવા ઘણા જ પૂર્વ વર્ષ શત પ ́ત ઉર્ધ્વ કલ્પને વિષે સ્થિતિ ભાગવે છે. પૂર્વથી જઘન્ય પ્રકારે પત્યેાપમ ઘણાંક વર્ષશતથી એક પૂર્વ થાય અનેક પૂશતથી એક સાગરાપમ થાય છે.
तत्थ द्विच्चा जहाठाणं, जक्खा आउक्खए चुया । उवेंति माणुस जोणि, से दसंगेऽभिजायए || १६ ॥
તંત્ર દેવલાકમાં યથાસ્થાન સ્થિતિ કરીને એ યક્ષા આયુ ક્ષય થવાથી દેવલાકથી વ્યુત થઇને મનુષ્ય ચેાનિમાં આવે છે અને તે ત્યાં દર્શાવધ ભેગ સામગ્રીવાળા થાય છે.
