________________
થાય ત્યારે તેઓ અનુત્તરવિમાનમાં ઉત્પન્ન થતા દેને મિથ્યાત્વને અભાવ હોવાથી સમ્યકત્વ સદ્ય થાય છે. તથા અજ્ઞાન રહિત દીપ્તિયુક્ત આહારપૂર્વક જેમાં રહેવાય છે એવા સ્થાને પામે છે. તે સાધુ તથા ગૃહસ્થ પત્યસાગરોપમજીવી બને છે. તે દેવે હેમ રત્નાદિ સમૃદ્ધિ સંપન્ન વેચ્છા પ્રમાણે રૂપ ધારણ કરનારા હમણાં જ ઉતપન્ન થયા હોય તેવા તેજસ્વી કેટીસૂર્ય સમાન નતિ વડે શોભતા એવા તે સાધુઓ અથવા ગૃહસ્થ તપે કરી પૂર્વોક્ત સ્થાનેને પ્રાપ્ત થાય છે. આમ આ ત્રણે ગાથાને સાથે અર્થ કર્યો છે. સાધુ ઉત્કૃષ્ટથી અનુત્તરે જાય છે અને શ્રાવક ઉત્કૃષ્ટથી બારમા દેવ કે જાય છે. तेसिं सोच्चा सपुज्जाणं, संजयाणं वुसीमओ । न संतसंति मरणंते, सीलवंता बहुस्सुया ॥२९॥
શીલવાન સાધ્યાચાર સંપન્ન તથા બહુશ્રુત સાધુ પુરુષો મરણ સમીપ આવે ત્યારે જરા પણ સંત્રાસ પામતા નથી કેમકે તે સપૂજ્ય સંયમવાન તેમજ જિતેન્દ્રિય ભાવિત ભિક્ષુઓની સ્થાન પ્રાપ્તિ સાંભળીને હૃદયમાં નરકાદિકને ત્રાસ રહેતું નથી. तुलिया विसेसमादाय, दया धम्मस्स खंतिए । विप्पसीएज्ज मेहावी, तहाभूएण अप्पणा ॥३०॥
બુદ્ધિમાન સાધુ કષાયાદિકથી રહિત આત્મા થઈ પ્રસન્ન રહે તે કહે છે. બાલમરણ અને પંડિતમરણ બનેની તુલના કરી એ બેમાંથી વિશિષ્ટતા ગ્રહણ કરીને દશવિધયતિધર્મની વિશેષતા સમજીને કષાયાદિકથી વિરક્ત થાય.
