________________
૭૬
स पुव्वमेवं न लभेज पच्छा, एसोवमा सासयवाइयाणं । विसीयई सिढिलं आउयम्मि कालोवणीए सरीरस्स भए : ९ |
તે પુરુષ પ્રથમની જેમ પછી પણુ અપ્રમત્તપણાને પામતા નથી. એમ કહેવું તે શાશ્વતવાદીની ઉક્તિ છે. એવા તેઓના નિશ્ચિત નિયમ છે. કેમકે સાધુ શિથિલ થયે તે અને શરીરના ભેદ એટલે નાશ કાળ નજીક આવે સતે તે ખેદ પામે છે. તેથી પ્રથમથી જ પ્રમાદના ત્યાગ કરવા, खिप्यं न सकेइ विवेगमेउं, तम्हा समुट्ठाय पहाय कामे । समिच्च लोयं समया महेसी, अप्पाणुरवखी चरे अप्पमत्ते |१०|
હે પ્રાણી! શીઘ્રપણે વિવેક પામવા તું શક્તિમાન નથી. તે માટે સમ્યગ્ પ્રકારે કામને તજી સ` પ્રાણીના સમુહને સમતાપણે જાણીને મેાક્ષને ઈચ્છનાર થઈ આત્માનું રક્ષણ કરનાર તથા પ્રમાદ રહિત તું વિચર. એક બ્રાહ્મણની શ્રી આભૂષણ પહેરેલાં નિત્ય રાખતી. તેના પતિએ કહ્યુ` કે, ચાર લાકા જાણશે તે તને હેરાન કરશે તેણીએ કહ્યું કે, ચેારા આવશે તે હું તરત ઘરેણાં ઉતારી સંતાડી દઈશ. પછી ચારા આવ્યા ત્યારે તે સ્ત્રી ઘરેણાં ઉતારી શકી નહિ, તેથી ચેારાએ તેના આભૂષણા ન નીકળવાથી તેના હાથપગ કાપીને ઘરેણાં લઈ ગયા.
એક વિષુક પરદેશ ગયા. ત્યારે તેની સ્ત્રી પાતાના શરીરની જ સુશ્રુષા કરતી અને ઘરનાં કામ ખરાખર સંભાળતી ન હતી. નાકર ચાકરાપ્રત્યે પણ બેદરકાર રહેતી. તેથી તેનાં નાકર ચાકરા નાકરી છેાડી ચાલ્યાં ગયાં. તે વણિકે
