________________
४३
૬/૨ એક નગરમાં રાજા સ્વયં ચોર હતે. અને ભાડા કરનાર પુરહિત એ બેયને અન્યાય જોઈ લેકે કહેતા કે નાગરીકેને ભય થયો, શરણમાંથી ભય થયો.
૬/૩એક ગામમાં એક બ્રણ બ્રાહ્મણની સુરૂપ પુત્રી હતી, તેમાં બ્રાહ્મણની વૃત્તિ મલીન થતાં તે મનમાં શેષાતે જોઈ તેની પત્નીએ પૂછયું. તેણે મનની વાત કરી. તેથી તેણીએ એકાંતમાં પુત્રીને કહ્યું કે, પ્રથમ યક્ષ ઉપજે પછી વરને દેવાય છે. તારે ત્યાં ચૌદશે યક્ષ આવશે તે તું તેનું અપમાન કરીશ નહિ ને દી રાખીશ નહિ. આમ કહી યોગ સાધી આપ્યો. પેલે ભ્રષ્ટ ત્યાં જ સુઈ ગયો. પુત્રીએ દી ઉઘાડતાં બાપને ઓળખે. અને માનું કપટ જાણ્ય. સવારે માએ આવી જઈને કહ્યું કે, સૂર્ય ઉગે, કાગડા. બેલ્યા, તડકા ભીંતે ચઢ્યા તેય સુખીયા ન ઉઠે. ત્યારે પુત્રીએ કહ્યું કે, હે અંબ! તું જ બોલી હતી કે યક્ષનું અપમાન કરીશ નહિ તે તે યક્ષ મારો વર થયો. તું હવે મારો બાપ બીજે શોધી લે. ત્યારે માએ કહ્યું કે, નવમાસ ઉદરમાં ધારણ કરી, મળમૂત્ર ધેયાં તેણે જ ઘરને ભર્તાર હર્યો. આ તે શરણ જ અશરણ થયું. આ માતા પિતાએ પુત્રીને વિનાશ કર્યો. તેમ તમે પણ માબાપ થઈને જગતને વિનાશ કરો છે. એમ ત્રસકાય બાળકે કહ્યા છતાં આચાર્યે માન્યું નહિ. ત્યારે ચેથી કથા કહી.
૬/૪એક બ્રાહ્મણે યજ્ઞાથે તળાવ ગળાવ્યું, તેની પાસે વન વવરાવ્યું. ત્યાં અનેક પશુઓ રાખી યજ્ઞ કરનારો તે મરીને તે જ ગામમાં બકર થયે. ત્યારે ચરવા જાય ત્યારે પોતે
