________________
૬૩
આશંસા થવાયી એ પ્રત્યાખ્યાનના ભંગના સભવ થાય. માટે પ્રત્યાખ્યાન તા નિવધિક કહેવુ'. જેમ કે સ પ્રાણાતિપાતનુ' પ્રત્યાખ્યાન કરૂ છુ.. અપરિમાણુ ત્રિવિધનુ ત્રણે પ્રકાર વડે, આવી રીતે પ્રત્યાખ્યાન કરવુ.. આમ જ્યારે ગેાષ્ટામાહિલે કહ્યું ત્યારે વિધ્યાદિ શિષ્યાએ પાછા સૂરિ આગળ આવીને ગાષ્ઠામાહિલે કહેલા વચના હી બતાવી પૂછ્યું ત્યારે સૂરિ આવ્યા કે પ્રત્યાખ્યાનને કાળના અવિધ તા અવશ્ય કરવા જોઈએ. એમ ન કરવાથી અમર્યાદાની આપત્તિ આવે તેથી અકાતા થઈ જાય અને પરલેાકમાં આશંસાના સ’ભવને લઇ પ્રત્યાખ્યાન શગ નથી થતા, જેમ હું જીવમાં સદોષ વસ્તુને નહિ જોઉ, મુવા પછી તા અતિ અવશ્ય થવાની એટલે ત્યાં યથાક્ત નિર્વાહ થતાં પ્રત્યાખ્યાન ભંગ નથી થતા, તેમ પરલેાકની આશંસા સ’ભાવનને લીધે પ્રત્યાખ્યાન ભંગ નથી થતા. આ દુખલિકા પુષ્પનુ કથન સર્વેએ સ્વીકાર્યુ. અન્ય ફલ્ગુરક્ષિત આફ્રિક સ્થવીર તે એ જ પ્રમાણે માનવા લાગ્યા તથાપિ ગેાજામાહિલ તા એ સર્વે કઈ જાણતા નથી એમ જ મેલે અને હું કહુ છુ' એમ જ તીર્થંકરા કહી ગયા છે એમ સ્થાપન કરે. આચાર્ય કહેલુ` કે સ્થવીરાએ કહેલુ' માને નહિ ત્યારે સમસ્ત સદ્દે શાસન દેવીને ઉદ્દેશી કાઉસ્સગ કર્યાં. શાસનદેવી આવીને ખેલ્યા, “સલ શુ' ફરમાવે છે? સઘે કહ્યું કે શ્રીસીમંધર તીર્થંકર પાસે જઇને પૂછે કે ગાણામાહીલ કહે છે તે સાચુ` કે દુખલિકા પુષ્પાદિ કહે છે તે સાચુ'. અને અમને કાર્યોત્સર્ગનું બળ આપા, સદે
