________________
સાગરોપમની સ્થિતિએ લાંતકદેવલોકની નીચે કિવિષ દેવપણે ઉત્પન્ન થયા. ઉસુત્ર પ્રરૂપણા કરવાથી બહુ સંસાર ઉપાર્જન કર્યો. દેવ મનુષ્ય તિર્યંચના પાંચ પાંચ ભવ કરી તે સર્વ સુખને અંત કરશે.
૨. તિષ્યગુસ–રાજગૃહનગરમાં ગુણશીલક ચૈત્યમાં ચૌદપૂર્વે વસુ નામે આચાર્ય આવ્યા. તેને શિષ્ય તિખ્યગુપ્ત નામે હતું. તે વખતે મુખેથી સર્વાત્મવાદ પૂર્વનું આલા પક ભણતાં. એક અંતિમ પ્રદેશ પણ ઓછો હોય
ત્યાં સુધી જીવ ન કહેવાય તેમ શંકાશીલ તે આમલકપા નગરીમાં ગમે ત્યાં તેને મિત્રશ્રી નામે શ્રાવકે પોતાને ઘરે ભિક્ષાર્થે નિમંત્રણ આપી તેડાવ્યા અને એક લાડુને અંતિમ પ્રદેશ, એક સેવનિકાને અંતિમ પ્રદેશ, એક ભાતને દાણે, એક ઘીનું ટીપું એવી રીતે સર્વ વસ્તુને એક એક અવયવ વહેરાવી કહ્યું કે, ભગવન્આપને આપવાની બધી વસ્તુ વહેરાવી. અમને કૃતાર્થ કર્યા સાધુએ કહ્યું, અરે ભાઈ ! આ તે શું દીધું? શું મારી મશ્કરી કરી, શ્રાવકે કહ્યું કે, તમારા સિદ્ધાંતને અનુસરે મેં પરિપૂર્ણ દીધું. અંતિમ અવયવ દેવાથી તે આખે અવયવી દીધે કહેવાય, કેમકે તમારા મત પ્રમાણે જીવને અંતિમ પ્રદેશ જીવ કહેવાય તે મુજબ મેં વહરાવ્યું છે. આ સાંભળી તિષ્યગુમને પિતાની ભૂલ સમજાઈ ને વીર પ્રભુના જીવતાં ઠેકાણે આવ્યા.
૩. અવ્યક્તવાદી વીર નિર્વાણુથી બસે ચૌદ વર્ષે તાંબીકાનગરીના પિલાસ ઉદ્યાનમાં આષાઢાચાર્ય
