________________
'
.
ભાંગી ગયાં ને ઘી ઢળાઈ ગયું. આવું સંસારનું સ્વરૂપ જઈ આ ભરવાડને વૈરાગ્ય ઉત્પન થયે. તેણે પુત્રીને સારે , ઠેકાણે પરણાવી દીક્ષા લીધી. ઉત્તરાધ્યયન ગ ઘારણવસરે અસંખ્યય અધ્યયનને ઉદ્દેશ કરતાં તેને જ્ઞાનાવરણીય કર્મને ઉદય થયે. તે અધ્યયનને એકે અક્ષર ચઢે નહિ. ઉંચે સ્વરે ગેખતાં બાર વર્ષને અંતે તેનું જ્ઞાનાવરણીય કર્મ તુટયું ને કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું. આ પ્રમાણે દરેક સાધુએ જ્ઞાનાવરણીય કર્મ તેડવા અજ્ઞાનપરીષહ સમતા ભાવે સહન કરી ગેખ્યા કરવું તેથી જરૂર લાભ થાયે છે. नत्थि नूण परलोए, इड्ढि वावि तवत्सिणो । अदुवा वंचिओमित्ति इइ भिक्खू न चिंतए ॥४४॥ अभू जिणा अस्थि जिणा, अदुवावि भविस्सई । मुसं ते एवमासु, इइ भिक्खू नचिंतए ॥४५॥
પરલોક નથી, તપસ્વી સાધુને ઋદ્ધિ પણ નથી, હું. કેઈથી ઠગાયે છું. આવું ચિંતન સાધુ કરે નહિ. ભૂતકાળમાં અનંતા જિન થયા. વર્તમાનકાળે વીશ તીર્થકરે વિચરે અને અનાગતકાળે અનંતાજિન થશે. તે બધું બિટું છે એમ ભિક્ષુએ ચિંતવવું નહિ. આ વિષયમાં આષાઢાચાર્યનું દષ્ટાંત વિચારવું. વત્સાભૂમિમાં આષાઢાભૂતિ આચાર્ય હતા તે ગચ્છમાં અંત સમયે સાધુને નિર્ધામણા કરાવી કહે કે તમે સ્વર્ગમાં જઈ મને દર્શન આપજે. પણ કેઈ ન આવવાથી તેમની શ્રદ્ધા ડગી ગઈ તેથી તે ગચ્છને ત્યાગ કરી મિથ્યાત્વી થઈ ગયા. તેમને એક શિષ્ય
