________________
દેવ થએલે તેને કેલ કરેલ હોવાથી પ્રતિબધ કરવા આવ્યા ને માર્ગમાં નાટ્યપ્રયોગ કરવા લાગ્યો. આચાર્ય મહારાજે તે નાટચપ્રયોગો જોવામાં છ મહીના વિતાવ્યા છતાં ભૂખ તરસ લાગી નહિ. નાટય બંધ થતાં આગળ ચાલ્યા ત્યારે દેવ થએલ શિષ્ય પૃથ્વીકાયાદિ છ બાળક અલંકારથી શણગારેલ વિકુર્થી. આચાર્યે અનુક્રમે તે એ બાળકનાં ઘરેણાં લઈ પાત્રામાં ભર્યા ને ગળુ મરડીને મારી નાખ્યાં. જેનું શરણું લીધું તેનાથી જ ભય થયાનાં દષ્ટાંતે દેવે વિકુલ બાળકોએ આચાર્યને કહ્યાં. તે પણ આચાર્ય સમજ્યા નહિ.
છેવટે તે દેવ રાજાનું રૂપ લઈ તે આચાર્યની સામે આવ્યા. ને મોદકવ હરવા વિનંતી કરી. આચાર્યે પાત્રામાં અલંકાર ભરેલા હોવાથી કહ્યું કે, આજે મારે વાપરવું નથી. પછી રાજાએ તેમનાં પાત્રો તપાસ્યાં તેમાં આભરણ જોઈ કહ્યું કે, તમે મારા છ બાળકનાં આભરણ લઈ લીધાં લાગે છે. તે બાળકોને ક્યાં મુક્યા છે? રાજાના ભયથી આચાર્યું કંઈ બોલી શક્યા નહિ. ત્યારે દેવે પ્રગટ થઈ બધી હકીકત કહી. સમક્તિ ફરી પમાડયું અને સંયમમાં દઢ કર્યા. આ રીતે આચાર્યે પ્રથમ સમ્યક્ત્વપરિષહ સહન કર્યો નહિ. પણ પાછળથી સહન કર્યો. एए परीसहा सव्वे कासवेण पवेइया । जे भिक्खू न विहणेज्जा, पुट्ठो केणइ कण्हुई तिबेमि ॥४६॥
આ સર્વે બાવીસ પરીષહે શ્રી મહાવીરે પ્રરૂપિત
