________________
૩૦ '
સામા બળી ન ઉઠવું. સાધુએ સંયમનું ધૈર્ય નાશ કરે એવી કઠેર તથા ઈન્દ્રિયોને કંટક તુલ્ય વેદના કરે તેવી ભાષા સાંભળીને પણ ચુપચાપ મૌન ધરી ઉપેક્ષા કરવી. તે ભાષાને મનમાં પણ ન લાવવી. તે ઉપર અર્જુનમાળીનું દષ્ટાંત છે. અર્જુન માળીના શરીરમાંથી યક્ષ ચાલી ગયા પછી તેણે સુદર્શન શ્રેષ્ટિ સાથે પ્રભુ પાસે જઈ દેશના સાંભળી દીક્ષા લીધી, રાજગૃહી નગરીમાં ઘરે ઘરે ભિક્ષા માટે ફરતાં કે તેને ગાળ દે છે. નિંદા કરે છે, તે બધું સહન કરતાં અર્જુન માળીને કેવળજ્ઞાન થાય છે. માટે આક્રોશ સાધુએ સહન કરવો પણ સામી ગાળે આપવી કે મારામારી કરવી નહિ. हओ न संजले भिक्खू, मणपि न पओसए । तितिक्ख परमं नचा, भिक्खू धम्मं विचिंत्तए ॥२६॥ समणं संजय दंतं, हणेज्जा कोइ कत्थई । नस्थि जीवस्स नासुत्ति, एवं पेहेज्ज संजए ॥२७॥
ભિક્ષુને કેાઈ હણે તે પણ કેપ કરે નહિ. મનમાં રેષ ન કરે. તિતિક્ષા પરમ ધમ સાધન છે એમ જાણું ક્ષમાદિ યતિધર્મની ચિંતવના કરે. કોઈ મનુષ્ય સંયમીને હશે ત્યારે તે વિચારે કે દેહને નાશ થશે પણ જીવને નાશ થવાનું નથીઆ વિષે સ્કંદકાચાર્યને તેના પાંચ શિષ્યનું ઘાણીમાં પલાવવું વિચારવું. दुक्करं खलु भो निच्चं, अणगारस्स भिखुणो। सव्वं से जाइयं होइ, नत्थि किंचि अजाइअं ॥२८॥
