________________
૨૮
तत्थ से चिट्ठमाणस्स उवसग्गाभिधार | संकाभीओ न गच्छेज्जा, उट्ठित्ता अन्नमासणं ॥ २१ ॥
સ્મશાનમાં અથવા શૂન્યાગારમાં અથવા વૃક્ષના મૂળમાં એકલા જ વ્યૂ લવારા ન કરતાં બેસી રહેવું. ફ્રાઈ અન્યને ત્રાસ ન આપવા. ત્યાં સ્થિત થએલ સાધુને ઉપસર્ગ ઉપદ્રવ થાય ત્યારે તે ઉપસર્ગાનું દૃઢ ચિત્તથી સહન કરવું શકાથી ભય પામી અન્ય સ્થાને ઉઠીને જતા ન રહેવું. તે ઉપર કુરૂવ્રુત્ત સાધુનું દૃષ્ટાંત વિચારવું. હસ્તિનાગપુરમાં કુરૂદત્ત સાધુ વિહાર કરતા અયેાધ્યા નજીક રાત્રે કાઉસ્સગ્ગ ધ્યાને રહ્યો હતા. ત્યાં રાત્રીના પાછલા પહારે ગૌધણનું હરણુ કરવા ચેારા આવી ગાયાને લઇ ગયા. ગાયાના માલીકે ચારે કયા રસ્તે ગયા. એમ મુનિને પૂછતાં તેમણે કઇ જવાબ આપ્યા નહિ. તેથી તે સાધુના મસ્તક પર માટીની પાળ બાંધી અંગારા ભર્યાં તા પણ મુનિ ત્યાંથી ખસ્યા નહિ અને અતગડ કેવળી થઈ મેક્ષે ગયા. તેવી રીતે સાધુએ નિષદ્યાપરિષહ સહન કરવા. उच्चावयाएिं सेज्जाहिं तवस्सी भिक्खु थामवं । નાવેજ વિદ્યુમ્નજ્ઞા, વાવઠ્ઠિી વિનર્ રરા पइरिककुवस्सयं लद्धं कल्लाणं अदुव पावगं । किमेराई करिस्साइ, एवं तत्थ हियासए ॥ २३ ॥
ટાઢ તડકા સહન કરવા સામર્થ્યવાન તપસ્વી ભિક્ષુએ અનુકૂળ કે પ્રતિકુળ શય્યા મળે તેવુ સ્થાન સુવાનું મેળવી સ્વાધ્યાયાદિક કરવા ચુકવું નહિ. સારૂ' નથી ખરાબ છે
