________________
૨૭
રહેતા હૈાય તે રાજધાની કહેવાય, ચર્ચાપરિષહ ઉપર સૉંગમ સ્થવિરનું દૃષ્ટાંત આ રીતે છે. કાલ્રાગપુરમાં દુકાળના સમયે શિષ્યાને દેશાંતર માકલી નગરના નવ ભાગ કરી રહેતા હતા ( નવકલપી વિહાર ન્યાયે) નગરપાલિકા દૈવી તેના ગુણાથી રાજી રહેતી હતી. એક વખત દત્ત નામે શિષ્ય ગુરૂવ'દન કરવા ત્યાં આવ્યા, ત્યારે ગુરૂ શિષ્યને લઈ ફાઈ ધનાઢ્યને ઘેર વહારવા ગયા. તેના બાળકને વ્યંતરે ગ્રહિત કરેલા હેાવાથી. રાયા કરતા હતા. તેને ગુરૂએ ચપટી વગાડી રાતેા બંધ કર્યાં ને આહાર વહાર્યો તે સરસ આહાર શિષ્યને આપી ગુરૂએ અંતપ્રાંત આહાર લાવી વાપર્યું, પ્રતિક્રમણ વખતે શિષ્યને આલેાચના કરવા કહ્યું. શિષ્યે ગુરૂને વિચારતાં દેવતાએ અંધકાર કરી દીધા. ત્યારે તે ક્હીવા લાગ્યા ને ગુરૂને કહેવા લાગ્યા કે, હું દૂર રહ્યો ખીવુ છું ગુરૂએ સમીપ આવવા કહેતાં તેણે ધુ અધકારમાં શી રીતે આવું ? ગુરૂએ આંગળી થુંકવાળી કરી દેખાડી તેના અજવાળાથી શિષ્ય ગુરૂ પાસે આવ્યા પણ તેણે વિચાર્યું. કે ગુરૂ પાસે દીવા પણુ રાખે છે. એટલે દેવતાએ તેને થપાટ મારી ઝાટકયા. ગુરૂએ તેનું સ્વરૂપ જાણી યથા સમજાવ્યું. જેમ તે સંગમ સ્થવિરે નવકલ્પી વિહારના ક્રમ પેાતે સાચવ્યા અને શિષ્યાને કરાવ્યા તેમ દરેક સાધુએ નવકલ્પી વિહાર કરવા જ જોઈએ, सुसाणे सुन्नागारे वा, रूक्खमूले व एगओ । अक्कुक्कुओ निसीएज्जा, न य वित्तासए परं ॥२०॥
આહારદોષની ધાત્રીપિંડદોષ
