________________
૧૮
ધનમિત્ર નામે વણિકને ધનશર્મા નામે પુત્ર હતે. બનેએ દિક્ષા લીધી. રસ્તે ચાલતાં ક્ષુલ્લક સાધુ તૃષાથી પીડાવા લાગ્યો. એટલામાં નદી આવતાં પિતાએ પુત્રને કહ્યું કે, હું પી લે પછી આલોચનાથી શુદ્ધિ કરી લેવાશે. પણ પુત્રે પાણી પીધું નહિ. તેથી પિતાએ વિચાર્યું કે, મારી હાજરીમાં પાણી પીતાં અચકાય છે. એમ વિચારી પિતા ઉતાવળથી આગળ ચાલી નદી ઉતરી ગયા પુત્રે બેબામાં પાણી લઈ વિચાર્યું કે, આ સચિત્ત પાણી કેમ પીવાય ? જ્યાં જળ ત્યાં વન અને વન ત્યાં અગ્નિ ને વાયુ હોય. એક જળ બિંદુમાં પણ અસંખ્યાત પાણીના જીવે રહેલા છે. તે બીજાના પ્રાણને હણને પિતાને ઉગારે છે તે થોડા જ દિવસમાં આત્માને નાશ કરી અધોગતિએ જાય છે. એમ વિચારી બેબામાં લીધેલું પાણી નદીમાં નાખી દીધું. તૃષા સહન કરી મરીને દેવ થયા. અવધિજ્ઞાનથી પિતાને પૂર્વ વૃત્તાંત જાણી ત્યાં આવી ગાયનું ગોકુળ રાખ્યું. તેથી તે માર્ગે જતા આવતા સાધુએ છાશ વગેરે નિર્દોષ ગ્રહણ કરી આગળ જતા હતા. ત્યારે તે દેવે પિતાનું સ્વરૂપ જણાવવા એક સાધુને વીંટીઓ ગેકુળમાં રાખે. તે વીંટીઓ લેવા એક સાધુ કુળમાં આવ્યું તે ત્યાં કંઈ પણ દીઠું નહિ તેથી વીંટીઓ લઈ સાધુઓ પાસે આવી બધી હકીકત કહી.
- સાધુઓએ દેવમાયા જાણું મિથ્યા દુકૃત દીધું ત્યારે તે દેવે પ્રગટ થઈ પિતાના પિતા સિવાય સર્વ સાધુને વંદન કર્યું. પિતાએ વંદન ન કરવાનું કારણ પુછતાં
