________________
- ધવવૃક્ષની ઝાડીમાં જ ત્યાં રહેલા કે તને ભિક્ષા
આપશે. દેવે નરનારીનું રૂપ કરી દિવ્ય શક્તિ વડે અન્નપાનાદિ દેવા માંડયું. એમ કરતાં દુકાળ ઉતરતાં ભોજકટ નગરથી પાછા વળેલા સાધુઓ ત્યાં આવ્યા. જુનું શબ જોઈ દિવ્ય પ્રયોગ જાણીને પાછા એ બાળમુનિને લઈ વિહાર કર્યો. પિતાપુત્રે જેવી રીતે સુધાપરિષહ સહન કર્યો. તેવી રીતે સાંપ્રતકાળના મુનિઓએ પણ સુધાપરિષહ સહન કરવો. तओ पुट्ठो पिवासाए, दोगुंछी लजसंजए। . सीओदग न सेवेजा, वियडस्सेसणं चरे ॥४॥ छिन्नावाएसु पंथेसु, आउरे सुपिवासिए। परिसुकमुहेऽदीणे, तं तितिक्खे परीसहं ॥५॥
ગામ નગરાદિમાં ભિક્ષા અર્થે ફરતાં અનાચારથી ડરતે તથા લજજાવડે શરમાઈને સમ્યફ પ્રકારે યત્ન કરતે તપસ્વી સાધુ સુધાપરિષહ પછી તૃષાથી બાધિત થયે થકી ઠંડુ પાણી ન પીએ પણ અગ્નિ આદિકથી શુદ્ધ થએલ જળની ગવેષણ કરે. એટલે ગૃહસ્થને ઘેર પ્રાસુક પાણી મેળવવા ફરે. જંગલમાં પાણી ન મળતાં એમ ન વિચારવું કે અહિં કઈ દેનાર ગૃહસ્થ નથી તે હું મારી મેળે જ જળ લઈને પીઉ, આવા વખતે તૃષા સહન કરવી. તાળવું, હોઠ, જીભ સુકાતી હોય છતાં સચિત્ત પાણી પીવું નહિ, અને સમતાએ સહન કરવું. આ વિષયમાં પણ સાધુ થએલ. પિતા-પુત્રનું દષ્ટાંત છે. ઉ. ૨
