________________
૧૨
આચરિત અને વિશેષતઃ પાપ વજીત એવા વ્યવહારને સમ્યફ પ્રકારે આચરતે સાધુ કયાંય પણ નિંદા પામતે નથી. मणोगयं वकगयं, जाणित्तायरियस्स उ । तं परिगिज्झ वायाए, कम्मुणा उपवायए ॥४३।। - વિનીત શિષ્ય આચાર્યના મનમાં ભાવેલું અને વાણમાં ભાવેલું કાર્ય જાણી લઈને પોતે વાચાથી હું એ કામ કરી આપીશ એમ સ્વિકારી ગુરુનું કાર્ય સારી રીતે કરવું. वित्ते अचोइए निच्चं, खिप्पं हवइ सुचोइए । जहोवइह सुकयं, किच्चाई कुव्वई सया ॥४४॥
ગુણવાન શિષ્ય ગુરુએ અપ્રેરિત છતાં સર્વ કાર્યમાં નિત્ય પ્રવૃત્ત થાય પણ ગુરુ પ્રેરણા કરે તે એમ ન કહે કે હું કામ તે કરું છું મને શા માટે કહ્યા કરે છે એમ સામું ન બેલે પણ ગુરુની આજ્ઞા થતાં આળસ કર્યા વગર જલ્દી કાર્ય કરી આપે. नच्चा नमइ मेहावी, लोए कित्ती से जायइ हवई किच्चाणं सरणं, भूयाणं जगइ जहा ॥४५॥ .
બુદ્ધિમાન શિષ્ય જાણી સમજીને નમે છે તે નમ્ર શિષ્યની લેકમાં કીર્તિ થાય છે. જેમ વૃક્ષોનો આ પૃથ્વી આશ્રય છે. તેમ સર્વ સાધુ કાર્યને એ વિનયી સાધુ આશ્રય થાય છે, કૃત પુણ્ય બને છે. पुज्जा जस्स पसीयति, संबुद्धा पुवसंथुया । पसन्ना लाभइस्संति, विउलं अट्टियं सुयं ॥४६॥
