________________
पुत्तो मे भाय नाइत्ति, साहू कल्लाण मनद । पावदिट्टि उ अप्पाणं, सासं दासित्ति मन्नइ ॥३९॥
વિનીત શિષ્ય ગુરુની સ્તુતિ કરતાં કહે છે કે ગુરુ મને પુત્રની જેમ, ભાઇની જેમ, જ્ઞાતિ પિતાને સમજી ભણાવે છે એમ માને છે. જ્યારે દુવિનીત શિષ્ય એમ માને છે કે ગુરુ મને દાસ જે ગણું તર છેડે છે. આથી મનમાં દુઃખીત થઈ ગુરુની નિંદા કરે છે. न कोवए आयरियं, अप्पाणपि न कोवए । बुद्धोवघाई न सिया, न सिया तोत्तगवेसए ॥४०॥
સુશિષ્ય આચાર્યને ન કાપવવા, તેમ પોતાના આત્માને પણ ન કપાવવો. ગુરુને ઉપઘાત કરવા તત્પર ન થવું, દ્રવ્યથી કે ભાવથી તે તેમને ગષક ન બને. દ્રવ્યથી ધોલથપાટ મારવી અને ભાવથી ખરાબ વચન તોછડાઈ ભર્યા ન બોલે કે ગુરુને શિક્ષા કરવાને વખત ન આવવા દે. आयरियं कुवियं नच्चा, पत्तिएण पसायए । विज्झवेज पंजलीउडो, वएज्ज न पुणो त्ति य ॥४१॥
આચાર્યને કુપિત જાણીને તેમને પ્રીતિ ઉત્પન્ન કરે તેવા વચનેવડે પ્રસન્ન કરવા, વળી હાથ જોડી ફરી આમ નહિ કરું એમ કહી તેમને કેપ શાન્ત કર धम्मज्जियं च ववहारं, बुद्धेहायरियं सया । तमायरंतो ववहारं, गरहं नाभिगच्छइ ॥४२॥
ધર્મથી સંપાદિત તથા સદા બુદ્ધ તત્વજ્ઞ પુરુષોએ
