________________
मुसं परिहरे भिक्खू , नय ओहारिणिं वए ।... भासादोसं परिहरे, मायं च वज्जए सया ॥२४॥
સાધુ અસત્યને ત્યાગ કરે આ આમજ છે એવી સાવદ્ય ભાષા ન બેલે તેમ ભાષાના દેશ અપશબ્દાદિ તથા માયા પ્રપંચને વજે. न लवेज्ज पुट्ठो सावज्ज, ननिरटुं न मम्मयं । । अप्पणट्ठा परट्ठा वा, उभयस्संतरेण वा ॥२५॥ - સાધુને કોઈ પૂછે ત્યારે સાવદ્ય વચન બેલવું નહિ તેમ નિરર્થક પણ બેલવું નહિ અને કેઈનું મન દુખાય તેવું પણ બેલિવું નહિ પિતાને કે પરેને માટે પ્રયોજન વિના કંઈ બોલવું નહિ. समरेसु अगारेसु, संधीसु य महापहे । एगो एगिथिए सद्धि, नेव चिट्टे न संलवे ॥२६॥
સાધુએ લુહારશાળા તથા શૂન્યગૃહમાં તેમજ બે ઘર વચ્ચેની સંધાળીમાં અને રાજમાર્ગમાં, એકલી સ્ત્રીની સાથે ઉભા રહેવું નહિ કે તેણની સાથે આલાપ પણ ન કરે. जं मे बुद्धाणुसासंति, सीएण फरसेण वा । मम लाभो त्ति पेहाए, पयओ तं पडिस्सुणे ॥२७॥
જ્ઞાની ગુરુ મને શીળાં અને કઠોર વચનેવડે શીખામણ આપે છે તે મારા લાભમાં જ છે. એમ જાણું પ્રયત્ન પરાયણ રહી શિખામણરૂપ ગુરુ વચન સ્વિકારી લેવું. अणुसासणमोवायं दुक्कडस्स य चोयणं । fહાં તે મળ વઘી, જે હો ચાલુ ર૮ાા
