________________
आयरिएहिं वाहित्तो, तुसिणीओ न कयाइ वि । पसायपेही नियागट्ठी, उवचिडे गुरु सया ॥२०॥
વિનીત શિવે આચાર્ય બોલાવે ત્યારે મુંગે મે કદાપિ બેસી ન રહેવું પણ ગુરુ કેમ પ્રસન્ન થાય એ ભાવ રાખી ગુરુ પાસે ઉભા રહેવું. ગુરુ બોલાવે ત્યારે પાસે આવી જે કહે તે સાંભળવું. आलवंते लवंते वा, न निसीएज्ज कयाइ वि । चइऊणमासणं धीरो, जओ जूत्तंप डिस्सुणे ॥२१॥
ગુરુ કંઈ બેલે અથવા ફરીને બેસે ત્યારે શિયે બેસી ન રહેવું પણ ધીરતાપૂર્વક યત્નવાન થઈને ગુરુ કહે તે ધ્યાનમાં લેવું. आसणगओ न पुच्छज्जा, नेव सेज्जागओ कया । ગાવાવાળો હતો, પુછિલ્લા પંગણી હો રા . વિનીત શિખે કંઈ સૂવાર્થ વગેરે ગુરુને પુછવું હોય તે પિતાના આસન પર બેઠાં બેઠાં ન પુછવું. તેમ સંથારા ઉપર ઉભા રહીને કદાપિ ન પુછવું પણ ગુરુ પાસે આવી ઉભડક આસને બેસી હાથ જોડીને પુછવું. एवं विणयजुत्तस्स, सुत्तं अत्थं च तदुभयं । पुच्छमाणस्स सीसस्स, वागरेज्ज जहासुयं ॥२३॥
એવી રીતે વિનય યુક્ત શિષ્ય હોય તેને આચાર્ય સૂત્ર તથા અર્થ બેય પૂછે ત્યારે તેને ગુરુ પરંપરાથી જે પ્રમાણે જાણેલ હોય તે પ્રમાણે કહેવા.
