________________
દાનવીર ખેમા દેદરાણા
સમયે બધા શેઠિયાઓને એકઠા ક્યાં અને બાદશાહની વાત એમની સામે રજૂ કરી. કેઈએ એક દિવસનું ખર્ચ, કોઈએ બે દિવસનું ખર્ચ, તે કેઈએ દશ અથવા પંદર દિવસનું ખર્ચ લખાવ્યું. આ ચાર માસની તિથિઓ લખાઈ ગઈ, પરંતુ હજુ પણ આઠ માસ બાકી હતા. આથી તે દિવસે પૂરા કરવા માટે બહારગામ જવું જરૂરી થઈ પડયું.
નગરશેઠ અને કેટલાક પ્રતિષ્ઠિત સજજને ત્યાંથી પાટણ ગયા. ત્યાંના શેઠિયાઓએ બે માસની તિથિઓ લખી આપી. ત્યાંથી તેઓ ધોળકા ગયા. ત્યાં દશ તિથિઓ લખવામાં આવી. આ રીતે ૧૯૦ દિવસ લખવા માં આવ્યા, પરંતુ આટલું કામ કરવામાં જ એમને વીસ દિવસનો સમય લાગી ગયો. મહિનામાં દશ જ દિવસ બાકી હતા.
હજુ સુધી તે માત્ર અધું જ કાર્ય થયું હતું. આથી સ્વાભાવિક રીતે જ ચાંપશી મહેતાને ચિંતા થઈ. તેઓ ધૂળકાથી ધંધુકા જવા માટે રવાના થયા. ' રતામાં એક નાનકડું ગામ આવ્યું, જેનું નામ હતું હડાળા. આ જગ્યાએ ખેમા દેદરાણ રહેતું હતું. તે પોતાની ભેસને પાણી પાવા કૂવા તરફ લઈ જતો હતો. તેની સાધારણ વેશભૂષા હતી. તેણે મહાજનેને જાતા જોઈને કહ્યું: “મારી એક વિનંતિ છે.”
શેઠિયા સમજ્યા કે આ કોઈ ગરીબ માણસ છે, ભીખ માગવાની એની ઇચ્છા લાગે છે. તેમણે કહ્યું : “જે કંઈ કામ હોય તે ઝડપથી કહી દે. અમારી પાસે વખત. બહુ ઓછા છે.”
એમે દેદરાણી: “જનનો સમય છે, આથી આપ સૌ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
