________________
આચાર્ય હરિભદ્ર
સટ
હતા. એક વાર પિતાના વ્યંગબાણથી દુ:ખી થઈ ને તેએ ધરની બહાર નીકળી ગયા. આ સમયે શૌચભૂમિ માટે આચાર્ય હરિભદ્રને એ તરફ જવાનું થયું. ચિન્તાગ્રસ્ત જોઈ ને કારણ પૂછતાં એમણે કહ્યું કે આવા ગૃહસ્થાશ્રમ કરતાં તે સાધુ થઈ જવું ઉત્તમ છે. આપ સ્વીકાર કરે તે! અમે તૈયાર છીએ.
"
હરિભદ્રઃ જો તમારી ભાવના મજબૂત હોય તે હું દીક્ષા આપી શકું છું.’
આચાર્ય હરિભદ્રની સંમતિ મેળવીને હુસ તથા પરમહંસ ખૂબ રાજી થયા. એમણે દીક્ષા લીધી. બ ંને બાળકે પ્રતિભાશાળી હતા. પાઠને તુરત જ કંઠસ્થ કરી લેતા. એક વાર પ્રમાણ શાસ્રા પ્રસંગ ચાલતા હતા. આચાર્ય એ કહ્યું : ' બૌદ્દોનુ પ્રમાણશાસ્ર ખૂબ જ અઘરું છે. મારી અંતરની ઈચ્છા છે કે મારા શ્રમણ આ બાતમાં વધુ યાગ્યતા મેળવે.'
હુંસ અને પરમહંસને મહાન પ્રતિભાની સાથેાસાથ સાહસિકતા પણ વારસામાં મળી હતી. એમણે નમ્ર વિન ંતિ કરી. કે ‘જો આપ અમને આજ્ઞા આપે તે અમે તે દુર્ગંધ શાસ્ત્રને
પણ સરળ કરી શકીશું.'
હરિભદ્ર : આ મહાન કામ અહીં ન થઈ શકે. આ માટે તે બૌધ–વિહારમાં છૂપાવેશે રહી અભ્યાસ કરવા પડશે.’
હંસ-પરમહંસ : ‘ કૃપા કરીને એ દર્શાવા કે આ પ્રકારને બૌદ્ધ વિહાર કયાં છે? જયાં અમે જઈ શકીએ.'
આથી હું તમને તે માટે રા
હરિભદ્ર : આ દુઃહાહસ છે, ન આપી શકું.’
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
